Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          dostrzegła w nich, czego pierwej nie widziała: że były to
 2  I,7  |             tego ci nie bronię!~- Pierwej jeszcze niejeden kondel
 3  I,7  |         niechże Bóg sądzi, kto tu pierwej został skrzywdzony. Swawolnicy
 4  I,8  |     wysłużyć?~- Ne znaju, pane.~- Pierwej by takiemu hołyszowi śmierć
 5  I,14 |           wezmę, chyba mi te mury pierwej upadną na głowę!..~To rzekłszy
 6  I,16 |          uderzył pięścią w stół.) Pierwej śmierci, pierwej końca świata
 7  I,16 |           stół.) Pierwej śmierci, pierwej końca świata bym się spodziewał,
 8  I,17 |          szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem niż Radziwił
 9  I,17 |          ty, a po wtóre, każdy by pierwej sobie pomógł niż innemu.
10  I,17 |          do rady przystąpić. Jeno pierwej niech mi wolno będzie złożyć
11  I,19 |           by przynajmniej zbadano pierwej, jakim sposobem zwierz z
12  I,20 |           siły. Postanowił jednak pierwej namawiać i prosić. W tym
13  I,26 |     grozisz, to nie wiadomo, kogo pierwej śmierć dosięgnie.~- Wiecie
14 II,9  |           i Ostrołękę, do których pierwej ostrzeżenia dojść mogły,
15 II,12 |       odparł Kmicic.~- Zważyć nam pierwej koniunktury wypada - wtrącił
16 II,20 |      jakby do siebie Kmicic - ale pierwej musi się pan nasz miłościwy
17 II,23 |        otworzyć... Ale chcę, żeby pierwej za mnie, za moją szczerą
18 II,23 |         od innych, alem się też i pierwej obejrzał... Nie pytaj, miłościwy
19 II,23 | pierwszyzna. Zaliżeś to już kiedy pierwej praktykował?~Kmicic rozśmiał
20 II,25 |           tu zdrowie nie może być pierwej pite od zdrowia waszej królewskiej
21 II,27 |           tyszowiecka.~Król także pierwej o niej wiedział, bo oboje
22 II,28 |            A jakże!~- Niechże cię pierwej wspomoże, a teraz szkła
23 II,29 |          z dwóch strasznych bogiń pierwej wejdzie wziąść jego duszę
24 II,29 |      tajemniczej siły nie widział pierwej; czemuż, szalony, porwał
25 II,36 |     wszelką przygodą, chybaby sam pierwej głową nałożył.~- Do pana
26 II,37 |           on się, pomści!~- My go pierwej pomścimy!~- Skoro jaśnie
27 II,38 |           on się, pomści!~- My go pierwej pomścimy!~- Skoro jaśnie
28 II,40 |     swojackiej szkoda.~- Bodaj mu pierwej było szkoda!~- Dziwi się
29 III,2 |      wojnie i mówić o tym mogę.~- Pierwej my mu powariujemy pod Zamościem -
30 III,3 |    zapowiadam też waszmościom, że pierwej w powietrze się wysadzę,
31 III,4 |         ku polskim jeźdźcom.~Lecz pierwej, nim zagrzmiały muszkiety,
32 III,7 |         Zamilczał tylko o tym, że pierwej się do nóg Radziwiłłowi
33 III,15|         laudańskich, lecz jeźdźcy pierwej dopadli sztabu i otoczyli
34 III,17|         go zabito! Ale poczekasz! Pierwej ta ręka i ta szabla spróchnieją!..~-
35 III,19|       dziewka krzyknęła: "W ogień pierwej się rzucę!" Wiesz, jako
36 III,19|        konfiskować nie chciano?~- Pierwej my skonfiskujemy Podlasie,
37 III,19|   kułakiem w stół i zakrzyknął:~- Pierwej mnie na marach zobaczy niż
38 III,24|      krzyknął Wołodyjowski.~- Ale pierwej ze Szwedami koniec uczynim! -
39 III,25|      krzyknął Wołodyjowski.~- Ale pierwej ze Szwedami koniec uczynim! -
40 III,28|       wszelkim nieprzyjacielem.~- Pierwej polegnę - mówił - niż włos
41 III,31|       zupełnie od ziemi, pragnęła pierwej przygotować ją gorącą pobożnością,