Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         szach!~- Łatwo sobie możesz owo gaudium uczynić - zauważył
 2  I,20 |             drogi trzeba się w to i owo zaopatrzyć. Bóg raczy wiedzieć,
 3  I,25 |      wolałbym kupić. Ale gdzież się owo dziwo znajduje?~- A ot,
 4 II,4  |           ludźmi, słyszało się to i owo, alem nie sługiwał.~- Skądże
 5 II,9  |             dobry humor. Jednakże i owo upodlenie miało swoją granicę.
 6 II,11 |            dlatego tak cierpiał, że owo "za późno" było wyrokiem
 7 II,11 |        słońce wschodziło?~Istotnie, owo światło rosło w oczach,
 8 II,11 |           patrzyli ze zdumieniem na owo zjawisko świetliste, drgające,
 9 II,11 |          trzymał w ręku i patrząc w owo światło modlił się.~- Chłopie? -
10 II,13 |          posłuchajmy więc, co powie owo rycerstwo, które się pod
11 II,14 |        zbliżeniu się do murów.~Lecz owo jutro, choćby przyniosło
12 II,15 |          pośle, bo to on instygował owo oblężenie.~Tu Miller porwał
13 II,17 |             Sadowski: że więc nie o owo gniazdo skaliste, nie o
14 II,17 |            mgły nie przeszkodzą, bo owo działo, raz narychtowane,
15 II,17 | chwalebniejszej śmierci życzyć, jak owo za taką sprawę?...~Ksiądz
16 II,18 |        uczynić, żeby pójść samemu i owo działo rozsadzić. Z tego
17 II,19 | odpowiedział Miller. - Ale nazwisko owo przypomina mi naszą stratę
18 II,19 |        przynajmniej nie chciał, aby owo: albo - albo, wyszło po
19 II,19 |           spełnić takie dzieło, jak owo rozsadzenie tej armaty.
20 II,21 |         wojsko opętał, a teraz samo owo wojsko chce na powrót do
21 II,21 |            ufność do niego psuje... Owo ja go kiedyś na Litwie spotkałem...
22 II,32 |         kawalerowie, zwłaszcza tacy owo, w polu teraz najpotrzebniejsi.
23 II,32 |       przysługę oddał, bo gdyby nie owo ostrzeżenie, byłby wojewoda
24 II,35 |           Słyszałem i ja o tym, ale owo dlaczego pytam: jest na
25 III,6 |             przewyższył, a było nim owo pacholę, które pierwsze
26 III,9 |           margrabiego badeńskiego i owo przeczuwane zwycięstwo rozpromieniło
27 III,10|     Czarniecki - a wiecie dlaczego? Owo dlatego, że nam się pożegnać
28 III,11|             porównaniu do tego!~- A owo, co to za druga wieża w
29 III,12| nieukontentowanie w wojsku. Szerzył owo nieukontentowanie głównie
30 III,13| nieukontentowanie w wojsku. Szerzył owo nieukontentowanie głównie
31 III,16|         pojawiłoby się po raz wtóry owo widziadło, gdyby za radą
32 III,18|       jawnie radość okazuję... Lecz owo żyliśmy w strapieniu, nie
33 III,21|             brała jej za złe Oleńka owo bałamuctwo, że Anusia po
34 III,21|          mnie radość brała, jakobym owo niewolnicą jaką była...~
35 III,22|         serce otworzyć.~Dziwne było owo pierwsze "dzień dobry" w
36 III,23|        trzeba wyznać, spodobało się owo królowanie w Taurogach;
37 III,23|            promienie wesołości jako owo światełko, które nocami
38 III,26|        Rajtar zastawił króla... Ale owo, powiadali ci, którzy widzieli,
39 III,27|          oficerów wielu patrzyło na owo widowisko, póki medyk nie
40 III,27|      darował, ale ranny i pojman. A owo, tam ot, prowadzą go moi
41 III,30|            do Prus Elektorskich?! A owo i teraz na Żmudzi prawie