Tom, Rozdzial
1 I,8 | przecie o wojnie z nami nie myślą. Dobrzy to żołnierze, ale
2 I,8 | pocieszając się przy tym myślą, że to nieostatnia, jako
3 I,9 | mówił Kmicic idąc za swoją myślą - gdym teraz oto w gorączce
4 I,10 | chorągwi kwarcianej.~- Nie myślą o nas, mości panowie - mówił -
5 I,10 | wasza miłość radujesz się tą myślą?~- A ja raduję się tą myślą,
6 I,10 | myślą?~- A ja raduję się tą myślą, bo moje krzywdy i moja
7 I,10 | zobaczy i wyrozumie, co tam myślą, a tego by lada ciura nie
8 I,10 | przebrany; poszedł nawet z tą myślą wieczorem do pana wojewody;
9 I,10 | pomocy rozpoczniem żniwa z tą myślą, żeśmy w dniu dzisiejszym
10 I,12 | Bóg waści natchnął tą myślą! - rzekł pan Michał.~- Ale
11 I,20 | przyjęty, a drżał przed myślą, że szlachcic może się zechce
12 I,23 | mimochodem pytał, co tu ludzie myślą, powiedz mu, że żałują,
13 I,26 | tam twoi ludzie dotychczas myślą, żeś dobrowolnie z nami
14 II,1 | zginęły.~Kmicic, gdy wszystko myślą ogarnął, porwał się raz
15 II,4 | odrzekł - niech o tym inni myślą... Mnie strach, by mi Szwedzi
16 II,4 | wszyscy głośno mówią, co myślą, daj zaś Boże, by jak najprędzej
17 II,5 | konfederatom nie wróg, choć inaczej myślą. Później to się pokaże,
18 II,8 | sami o wyprawie do Inflant myślą, chociaż trzymają to w tajemnicy.
19 II,9 | sobą, co o owej odmianie myślą, chętnie nakłaniając ucha
20 II,14 | Tylko że jedni drżeli przed myślą świętokradztwa, drudzy zaś
21 II,15 | I jutro chyba poszaleją! Myślą może, że nas dość nastraszyli
22 II,15 | I ucieszył się sam tą myślą tak dalece, że ani zauważył,
23 II,16 | posłańca z zapytaniem, co mnisi myślą uczynić. Odpowiedziano mu,
24 II,17 | miał pocieszać się jeszcze myślą, że twierdza podda się w
25 II,20 | jego ludziom.~Lecz z tą myślą stary nie zdradził się przed
26 II,21 | mizeria! O odstąpieniu myślą!...~- Chwała! Chwała Tobie,
27 II,22 | się uspokoić. Lubował się myślą o zemście. Widział znów
28 II,25 | znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi
29 II,27 | dawna się już w sercach z myślą naprawy Rzeczypospolitej
30 II,28 | sterczy. Najzacniejsi o sobie myślą, a ja, prócz ran w skórze,
31 II,29 | opuszczały, lecz krzepił się myślą, że lada dzień nadciągnie
32 II,37 | u Pana Boga za piecem i myślą, że każdy może, tak jak
33 II,38 | u Pana Boga za piecem i myślą, że każdy może, tak jak
34 III,2 | udał. Księżna wróciła znów myślą do męża i wojen kozackich,
35 III,5 | Tamci o sobie (powiada) myślą, ten tylko patrzy, tylko
36 III,12| odrzekł Zagłoba.~- Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść. To
37 III,13| odrzekł Zagłoba.~- Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść. To
38 III,15| jeszcze potrzebni, a już myślą, że wszystkiego dokonali.~-
39 III,18| chwilę jakoby olśniony tą myślą, na koniec podniósł rękę
40 III,21| A Anusia, idąc za własną myślą, mówiła dalej:~- Kiedy z
41 III,23| Poczęła się oswajać z tą myślą, że nią zostanie, że ją
|