Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         przyjaciel, nieledwie brat mego nieboszczyka rodzica. Pewnie
 2  I,1  |             Panie, świeć nad duszą mego dobrodzieja! Czy to waćpanna
 3  I,1  |       drobiazg szlachecki do czasu mego przybycia opiekunami waćpanny
 4  I,1  |           pani Kokosińska, stryjna mego porucznika, czyniła; która
 5  I,5  |    oficyjerom kazała pójść precz z mego domu!~Oleńka spodziewała
 6  I,7  |           go skażą, a co się tyczy mego zamążpójścia, nawet o tym
 7  I,11 |           rzekł Jan - stryjecznego mego, pana Stanisława Skrzetuskiego
 8  I,11 |     Rzeczypospolitej i przyjaciela mego szczerego, brata. Pójdźmy
 9  I,12 |       sprawny. Mam tego przykład z mego zaciągu. Nie mogłem pomieścić
10  I,13 |            waszej książęcej mości, mego wodza, ojca i dobrodzieja!~
11  I,13 |      Wzmaga się nieprzyjaciel domu mego, szerzy się zdrada i grożą
12  I,14 |           rozpocznę panowanie domu mego. Zakwitnie spokój i pomyślność,
13  I,16 |            książęca mość tak serca mego, jak tą łaską. Ale nie czyń
14  I,25 |     zależało od twego pytania i od mego humoru - odrzekł Bogusław
15  I,25 |            Jeśli książę siądzie na mego konia, tedy ja siądę na
16 II,2  |   rozmyślną zdradę ojczyzny i Pana mego. W. X. Mość wywiodłeś mnie
17 II,2  |            ja lichy, a przecie się mego żądła ulękną.~Nagle przyszła
18 II,4  |   odpowiadał Kmicic - jadę do pana mego, tam mi się służba rozpocznie..."~
19 II,5  |           miał więcej jegomości od mego pana albo od pana Wołodyjowskiego
20 II,8  |           mnie Bóg tego odmówił... Mego oblicza nie ulęknie się
21 II,15 |           nie śpią... Czekać teraz mego wystrzału, a potem w nich!~
22 II,15 |           zemdlał.~- Zanieść go do mego namiotu! - rzekł Miller -
23 II,18 |             więc kolubrynka, prócz mego naboju, ma jeszcze swój
24 II,19 |            Wrzeszczowicz.~- Według mego zdania, jest pewna racja -
25 II,20 |      możecie mówić... Ale nazwiska mego nie wspominać, żeby tam
26 II,26 |            zbawienie duszy rodzica mego i mojej matki, na te rany
27 II,27 |           Dzień to najszczęśliwszy mego życia, a drugi taki nastąpi
28 II,28 |            jeżeli jeden człowiek z mego pułku z waćpanem ruszy,
29 II,29 |      Jeśliby W.W. miłościwego pana mego doszły wieści, iż ja krewnemu,
30 II,30 |            Patronkę moją i państwa mego Królową dzisiaj obieram.
31 II,30 | teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom
32 II,30 |           że z wielkim żalem serca mego uznaję, dla jęczenia w opresji
33 II,30 | żołnierstwo uciemiężonego, od Boga mego sprawiedliwą karę przez
34 II,31 |            Patronkę moją i państwa mego Królową dzisiaj obieram.
35 II,31 | teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom
36 II,31 |           że z wielkim żalem serca mego uznaję, dla jęczenia w opresji
37 II,31 | żołnierstwo uciemiężonego, od Boga mego sprawiedliwą karę przez
38 II,40 |     zakładnika sługę i przyjaciela mego, pana starostę oszmiańskiego,
39 III,3 |            i owszem! - jeno, wedle mego konceptu, nie wtedy będzie
40 III,16|        mojej ojczyźnie krew z ojca mego wytoczyli, fortunę zagarnęli
41 III,27|            ten dzień po wiek życia mego!~Potem Najświętszej Pannie