Tom, Rozdzial

 1  I,1  |  kompanionowie, którzy gdzie indziej dawno by w wieżach siedzieli...
 2  I,4  |          tatarskim procederem żyli i dawno by im po wieżach gnić przyszło,
 3  I,5  |             się pomieszać!~- Waćpanu dawno już się pomieszał... Siadaj,
 4  I,12 |              z radości, zwłaszcza że dawno już nie miał o nich żadnej
 5  I,12 |          rzekł Zagłoba. - Nie tak to dawno, panie Michale, jakeśmy
 6  I,12 |            Wołodyjowski. - To Kmicic dawno tu jest?~- Teraz go nie
 7  I,13 |         Billewiczówny, z czym mi się dawno zwierzył.~- I każdemu do
 8  I,20 |           pokłonił mu się i rzekł:~- Dawno chciałem waszmości dobrodziejowi
 9  I,23 |             mi armat niecoś i jazdy, dawno byłbym już zgniótł owych
10  I,23 |            jak się tam obracać. Owóż dawno już pan marszałek objeżdżał
11  I,24 |            odpowiedzieć: "Jam to już dawno waćpanu oznajmiła, czemu
12  I,25 |             to", a ja właśnie już to dawno zrobiłem. Książę wojewoda
13  I,26 |            lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad
14 II,6  |      szlachcic, elektor i nie tak to dawno jeszcze, jakom dawał głos
15 II,7  |                 ROZDZIAŁ 7~Radziwiłł dawno by był uderzył na Podlasie,
16 II,8  |                 To zły był człowiek, dawno to wiedziałem! - rzekł Ganchof.~-
17 II,11 |          nadzieja, której pan Kmicic dawno nie zaznał, otucha, której
18 II,19 |           partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem
19 II,21 |         nieustraszonej odwagi będąc, dawno króla do powrotu namawiała.~
20 II,23 |              słowa.~Ziemia rodzinna, dawno nie widziana, góry pokrywające
21 II,26 |             i z tej piekielnej drogi dawno nawrócił.~I łzy puściły
22 II,27 |             ten zaś rzekł:~- Jużeśmy dawno pana Jana Leszczyńskiego
23 II,29 |        śmierci - był głodny!~W zamku dawno już brakło żywności, ze
24 II,29 |            dożyję już Nowego Roku... Dawno mi przepowiadano, iż w każdym
25 II,34 |          potwierdziło to, o czym już dawno mówiono, że elektor przysięgi
26 II,37 |        którego Chowański był się już dawno usunął, rezydowała wojewodzińska
27 II,38 |        którego Chowański był się już dawno usunął, rezydowała wojewodzińska
28 II,39 | Wołodyjowskiego, bo gdyby on tu był, dawno bym miał tyle języków, ile
29 II,40 |          mocniejsi, dawajcie pole!~- Dawno by książę na waszą dostojność
30 III,7 |          Panie, świeć nad ich duszą! dawno już popróchnieli w ziemi!~-
31 III,10|              i nam za nim do Prus.~- Dawno to mówię! - rzekł Zagłoba.~
32 III,19|           nic! na nic!...~- Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały.
33 III,22|             to Ketling:~- Byłbym się dawno uwolnił i do dymisji podał,
34 III,23|          ucztę zaprosi. Pan Dzieszuk dawno namówion i do wina czegoś
35 III,23|               Anusiu? Wszakże mogłaś dawno Brauna do tego skłonić?~-
36 III,24|              Duglas, któremu gonitwa dawno się już uprzykrzyła, mały
37 III,25|              Duglas, któremu gonitwa dawno się już uprzykrzyła, mały
38 III,27|             niemiecku, odpowiadać.~- Dawno waść służysz u księcia Bogusława? -
39 III,28|           naszych ziemskich postaci, dawno spoczywających już w grobach !"~
40 III,29|              i Jurka Billewicza były dawno już na tamtym świecie i
41 III,31|           Tamten nieszczęśnik musiał dawno zginąć, skoro się nie zgłosił,