Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         dobrego słyszał o was, i dawniej od dziadusia, i teraz ode
 2  I,5  |     przecie nie będzie mógł, jak dawniej, zebrawszy partię zbrojnej
 3  I,7  |        borem, przez który Kmicic dawniej codziennie przelatywał.
 4  I,11 |          w końcu posępnie Jan. - Dawniej na dziesięć zwycięstw przychodziła
 5  I,12 |     rycerstwa. Pamiętasz, jak to dawniej miał wiecznie kozła na czole,
 6  I,19 |        mu wpadły, wychudł; twarz dawniej czerwona, stała się sinawa,
 7  I,20 |  pośrodku, ale z boku. Widocznie dawniej dom był mniejszy, ale później
 8  I,23 |         pokuta, to się i poddam. Dawniej gotów byłem z całą Rzecząpospolitą
 9  I,24 |          sześciu pewnych, którzy dawniej jeszcze pod nim służyli,
10  I,24 |   godzinę... Toż mnie znałaś, że dawniej do swawoli byłem gotów:
11  I,25 |   opowiedzieli mu jednak, że nie dawniej jak parę dni temu napadł
12 II,1  |     zdumieniem dokoła.~Więc choć dawniej, bywało, szedł z zamkniętymi
13 II,4  |            Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś
14 II,4  |     rzekł, iż należą do chorągwi dawniej billewiczowskiej, to panu
15 II,6  |          nie śmiał być z nim jak dawniej i na samym brzeżku ławy
16 II,8  |    Bogusław zwiesił głowę.~- Nie dawniej jak miesiąc temu - rzekł
17 II,9  |     jęcząc, a w duszy myśląc, że dawniej bywało inaczej. Do czasu
18 II,10 |     protektora Rzeczypospolitej.~Dawniej nieraz bywało, że swoich
19 II,11 |       nieznajome, te, które znał dawniej, i te, które w czasie drogi
20 II,14 |       kilkunastu chłopów, którzy dawniej w łanowych piechotach sługiwali.
21 II,15 |     swojemu umartwieniu służyłem dawniej..."~I obiecał sobie, że
22 II,16 |          Adamus Stypulski, który dawniej w elearskiej chorągwi służył.
23 II,17 |        kochany, i co za różnica! Dawniej człek dla pokazania się,
24 II,20 |      mówił stary Kiemlicz - a co dawniej żołnierze gardłem hetmanom
25 II,23 |       dla niego tak wesołego jak dawniej oblicza. Więc młody junak
26 II,23 |       gorycz opanowały mu serce. Dawniej na przedzie między pierwszymi
27 II,26 |       mnie zawzięła, że ile było dawniej afektu, tyle nienawiści
28 II,28 |         przygodzi mi się, co się dawniej przygodziło.~Tak rozmawiając
29 II,29 |          poznawał jej rysów, tak dawniej dobrotliwych i łagodnych.~
30 II,34 |  nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej Chowańskiego, a w Bogu ufam,
31 II,37 |        Bogusława podchodził jako dawniej Chowańskiego.~- Będę go
32 II,38 |        Bogusława podchodził jako dawniej Chowańskiego.~- Będę go
33 II,40 |    wychudziły ją jeszcze więcej. Dawniej w tym obliczu malowała się
34 III,1 |         że zwycięstwo szło jak i dawniej, w jego ślady, że ledwo
35 III,4 | przerażenie. Duch w armii upadł. Dawniej, ilekroć Karol własną osobą
36 III,8 |   wiktoryj odniosła?~- Bo i inni dawniej tak samo wojowali, nie mając
37 III,8 |   chorągwi laudańskiej.~- Gdzieś dawniej służył?~- U wojewody wileńskiego.~-
38 III,11|      pallatium Radziejowskianum, dawniej Kazanowskich. Uważają go
39 III,16|     wesołą i zapomnij o tym, coć dawniej bolało!~Ona wesołą nie mogła
40 III,17|           Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj mówił mi pan
41 III,21|       pani, wiedziałem już o tym dawniej, ale nie rozumiejąc, jako