Tom, Rozdzial

 1  I,6  |         nad oddziałem Kmicica, ale ciężkie i krwawe. Prócz Butrymów,
 2  I,7  |            go słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę
 3  I,7  |         nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze nie bywało.
 4  I,7  |      którego prowadziły maleńkie a ciężkie drzwi z izby sypialnej.
 5  I,12 |       pogotowiu, bo przychodzą tak ciężkie czasy, jakich jeszcze nie
 6  I,12 |           chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy idą.~To rzekłszy Harasimowicz
 7  I,13 |        przyjść takie pericula, tak ciężkie terminy, że i najwierniejsi
 8  I,13 |            bezkarności zupełnej za ciężkie grzechy i występki; więc
 9  I,20 |           ku drzwiom.~Rozległy się ciężkie stąpania, którym wtórował
10  I,25 | muszkieterów francuskich, rozbijał ciężkie chorągwie niemieckie, w
11 II,1  |            dały się słyszeć jakieś ciężkie kroki, pod którymi opadłe
12 II,2  |        które popadł, były istotnie ciężkie, niemal desperackie, ale
13 II,13 |       ludzi pracowało wedle murów. Ciężkie działa przysłane jeszcze
14 II,13 |           upadał. Pokuty zadano mu ciężkie, i co dzień grzbiet jego
15 II,15 |      urywany i światło zgasło.~Noc ciężkie przyniosła straty Szwedom.
16 II,16 |             Wittenberg przysyła mi ciężkie działa.~- Wasza dostojność
17 II,16 |        odstąpi. Za parę dni działa ciężkie nam przyjdą... Wykopiemy
18 II,16 |          Gardie trzyma w łapach, a ciężkie to łapy, znam go!~- Także
19 II,17 |            Będziecie mieli jeszcze ciężkie chwile: idą działa burzące
20 II,19 |    Najświętszej Panny.~Nastały tak ciężkie chwile i tak bolesne dla
21 II,19 |          staremu na dach kościelny ciężkie faskule i bomby, i granaty,
22 II,21 |   opowiadać, jak Miller sprowadził ciężkie działa z Krakowa, a między
23 II,32 |             Pewnie - rzekł król. - Ciężkie to były czasy na tych, którzy
24 II,36 |               Ale że mam tam swoje ciężkie sprawy, z których nie wiem,
25 II,39 |            wielkie jego przymioty, ciężkie dni, które niedawno przebył,
26 III,1 |      potężny niedźwiedź niesie swe ciężkie cielsko, krusząc po drodze
27 III,6 |          bo i droga była trudna, a ciężkie konie jazdy zapadały nieraz
28 III,7 |             Poczęły więc im płynąć ciężkie dni, cięższe jeszcze, bo
29 III,10|            srogie stoją, a na nich ciężkie działa, kartauny. Dają też
30 III,12|            teraz niech jeno działa ciężkie nadejdą, w jedną noc wyłom
31 III,13|            teraz niech jeno działa ciężkie nadejdą, w jedną noc wyłom
32 III,14|    piechotę bardzo doskonałą i tak ciężkie kartauny z Zamościa, iż
33 III,15|         kalibru, a zwłaszcza przez ciężkie kartauny zamojskie. Działa
34 III,15|         polowa z lekkimi działami, ciężkie bowiem miały być wydane
35 III,27|         Lecz jadące na ich karkach ciężkie pułki, których konie wzięły
36 III,27|          kładły się mostem, ile że ciężkie konie nie mogły dość spiesznie
37 III,27|     osadzał się na gródzi. Wbijano ciężkie dzidy tylnymi końcami w
38 III,27|           ojczyzny wypuścił, który ciężkie paroksyzmy na Rzeczpospolitą
39 III,30|            moje tęskności, to moje ciężkie zmartwienie. Niechże mi
40 III,31|            co chwila do myśli, tak ciężkie, że nie do odpuszczenia.
41 III,32|       krwią zostawujem. Niech, gdy ciężkie czasy nadejdą, wspomną na