Tom, Rozdzial

 1  I,8  |        cienie na~jagody.~"Dobry znak ta konfuzja" - pomyślał
 2  I,18 |        trębacz trąbił ciągle na znak, iż chcą rozmowy.~- A wypal
 3 II,4  |    żołnierzów na Podlasie i pod znak się nie zaciągniesz? I Bogu
 4 II,4  |            Żeby ja to miał jaki znak od waszej miłości, to by
 5 II,4  |       musi być coś w tym, jeśli znak przysyła.~- To masz ten
 6 II,5  |  pierścień dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda,
 7 II,6  |         Zagłoba kiwnął głową na znak przyzwolenia i zaraz zaczął
 8 II,6  |         ja w godniejsze ręce ów znak oddaję, aby młodszym dać
 9 II,7  |   rajtarów szwedzkich był lekki znak Niewiarowskiego i poważna
10 II,8  |         i zamiatając piórami na znak czci posadzkę przed Oleńką.
11 II,14 |       następnie położył na niej znak krzyża.~- Tacy jak ty nie
12 II,16 |     niej, ale mogło posłużyć za znak, że twierdza broni się jeszcze,
13 II,16 |    Najświętsza Panna natchnęła. Znak to łaski, raduj się!...~-
14 II,19 |         Wtem uczynił się dziwny znak. Oto nagle naokół rozległ
15 II,23 |    dobrej myśli, bo zdarzył się znak, który wszyscy za najpomyślniejszą
16 II,23 |        kilka głosów.~- To dobry znak! - zauważył król.~- Pojadę
17 II,25 |      Wraz za husarią następował znak lekki, jeszcze liczniejszy,
18 II,25 |  marszałka-kredencerza. ~Na ten znak skoczyła służba rojąca się
19 II,32 |         znaczenie.~Przywiódł ów znak młody pułkownik Wołodyjowski,
20 II,34 |       zamyślali, ujrzeli widomy znak, że miłość owa trwa statecznie
21 II,35 |         ordynat, pozwolił im na znak wielkiej przychylności i
22 II,41 |         o żelaznej głowie, swój znak pułkownikowski, więc diabeł
23 III,4 |        ostrze i zwracając go na znak pardonu rękojeścią ku rycerzowi,
24 III,5 |         nic nie mówił, wstał na znak, że posiedzenie skończone,
25 III,5 |           Już i przez nos mówi, znak to wielkiej alteracji.~Rzeczywiście
26 III,6 |       stało się pstre, a to zły znak.~Jakoż twarz Czarnieckiego
27 III,6 |     uderzył się ręką po pole na znak niecierpliwości; wtem dały
28 III,6 |  podzieję~Do rana!...~ ~- Dobry znak! Wesoło wracają! - zawołał
29 III,7 | pierwszy krok się ceremoniować. Znak to, że stoły gotowe. Z wielkim
30 III,8 |     kroków, lecz Zagłoba dał mu znak ręką, by stał spokojnie,
31 III,9 |    począł tylko głową kręcić na znak, że nie siła uszło, lecz
32 III,11|       się długo i przeciągle na znak, iż nieprzyjaciel się zbliża.~
33 III,12|     ściemniło zupełnie, na dany znak ruszyli pacholikowie z wrzaskiem
34 III,13|     ściemniło zupełnie, na dany znak ruszyli pacholikowie z wrzaskiem
35 III,15|  polskim, niedawno tułaczem, na znak czci zniżano. Artylerzyści
36 III,23|          lecz wstając zaraz, na znak natychmiastowej gotowości.~-
37 III,27|    wysokimi smugami ku niebu na znak pogody. Lecz w miarę jak
38 III,27|        wszystkie strony. Na ten znak wszystkie buńczuki poczęły
39 III,32|        wysunęły się z pochew na znak, że Lauda zawsze gotowa
40 III,32|         Ewangelii ku tłumom, na znak, że pragnie coś powiedzieć.~