Tom, Rozdzial

 1  I,6  |              byleś mi rzekła, że mi wiary dotrzymasz, jako ci dziad
 2  I,8  |        uczynił, iż się z pogańskiej wiary na katolicką nawróci, jeśli
 3  I,12 |   kalwińskich żyć niż do prawdziwej wiary się nawrócić; że katolików,
 4  I,12 |            książę jest, ale przecie wiary prawdziwej dla błędów nie
 5  I,13 |           kto pokosztował, zaraz od wiary gotów był odstąpić i ich
 6  I,17 |             wszyscy opuścili, ty mi wiary dochowasz!" Na własne uszy
 7 II,6  |            Jak wy ode mnie męstwa i wiary, tak ja od was karności
 8 II,9  |        jezuitów, którzy mieli uczyć wiary i łagodzić obyczaje puszczańskiego
 9 II,9  |            wolność ich bluźnierczej wiary...~Tu szlachcic urwał i
10 II,10 |     okazywać miłości dla ojczyzny i wiary dla prawego pana niż szlachta,
11 II,10 |             zmaże, zali Oleńka jemu wiary dochowa?... Mów, odpowiadaj,
12 II,10 |      waćpanu jest?~- Zali Oleńka mu wiary dochowa? - powtarzał Kmicic.~
13 II,10 |         twój się nawróci, a moja mi wiary dochowa... Niech słowa twoje
14 II,11 |           ukazała, to dziewczyna mu wiary dochowa i dawnym afektem
15 II,11 | Rzeczypospolitej i wypędziła resztę wiary z serc, bo przecie pan Koniecpolski
16 II,12 |           Widzi mi się to bardzo do wiary podobnym - odrzekł ojciec
17 II,13 |   odprawował w tym przybytku czci i wiary. Nie wiem zaiste, azali
18 II,13 |          będą, iż jest heretykiem i wiary prawdziwej nieprzyjacielem.
19 II,16 |          ratunkowi tego królestwa i wiary katolickiej zechce przeszkodzić!~-
20 II,16 |      puszkarz, Niemiec, podejrzanej wiary, poradził, by żołnierze
21 II,16 |             warchołowie, bez czci i wiary, służyli w tej chorągwi,
22 II,17 |          zdrajców za niedotrzymanie wiary królowi. Zwlekajcie!...
23 II,17 |             bowiem nie ma u Szwedów wiary (pisał ksiądz Paszkowski),
24 II,18 |          ludzi krzywdził!... My też wiary dochowali waszej miłości,
25 II,19 |     przygodziło... To niepodobne do wiary! - szepnął Sadowski.~- Pokazał
26 II,20 |       stałości, nie ma ładu, nie ma wiary ani patriotyzmu! - muszą
27 II,21 |           której światło prawdziwej wiary płonie. Do krótkiego czasu
28 II,22 |          takim złamaniu przysięgi i wiary, jakiej obojeśmy z miłościwym
29 II,26 |    wzdrygała, bo nie masz w nim ani wiary, ani uczciwości, ani sumienia,
30 II,27 |       powiedzieć, że nie masz w nim wiary ani miłości do ojczyzny,
31 II,27 |      obronie tej ojczyzny i świętej wiary stawają!~- Że stawają, miłościwy
32 II,28 |       cnotliwy na obronę ojczyzny i wiary.~- Inny już wiatr w całej
33 II,28 |             ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie
34 III,1 |           Wszystko to niepodobne do wiary - rzekł po chwili król. -
35 III,8 |          między wami nie brak, jeno wiary w dotrzymaniu obietnic i
36 III,18|            żeby jeszcze nie różnica wiary!...~- Ksiądz katolicki będzie
37 III,18|          opresji katolickiej waszej wiary, kościołów, duchowieństwa,
38 III,30|           nie zdrajca, jeno obrońca wiary, króla, ojczyzny!~A przecie
39 III,32|              że Lauda zawsze gotowa wiary bronić, a w kościele stało
40 III,32|             tak wielkiego kawalera, wiary, majestatu i Rzeczypospolitej