Tom, Rozdzial

 1 II,14 |       jazdy do brania wzgórzystej twierdzy użyć nie mógł, a po wtóre,
 2 II,14 |     dlatego, aby w razie zdobycia twierdzy ochronić ją przed drapieżnością
 3 II,14 |          kościele, o ludziach i o twierdzy, i o tej godzinie, która
 4 II,14 |        poczęły błąkać się naokoło twierdzy, szukając miejsc najodpowiedniejszych
 5 II,14 |          było wzięcie nieznacznej twierdzy i klasztoru dla zdobywców
 6 II,14 |      ludzi (a wielu takich było w twierdzy), którzy nigdy w życiu nie
 7 II,14 |   przerażające w różnych stronach twierdzy, kościoła i klasztoru:~-
 8 II,15 |           oblężonych. Wszak tam w twierdzy zaledwie dwustu ludzi było
 9 II,15 |         Jak tu strzelać do takiej twierdzy?" Zaiste, nie wiem jak!~-
10 II,15 |      ustąpię, póki tej przeklętej twierdzy w kupę gruzów nie zmienię
11 II,16 |         się ze Szwedami o wydanie twierdzy. Inni pochwycili tę myśl,
12 II,16 |         owego puszkarza, wygnał z twierdzy, nie obawiając się wcale
13 II,16 |         się do niedostępnej dotąd twierdzy. Sypano na gwałt nowe szańce,
14 II,16 |         już nie będzie, że załoga twierdzy zapłonie zemstą, że ci ludzie
15 II,16 |         rykiem uciekać poczęli od twierdzy, gęsto po drodze trupem
16 II,17 |       rozkazem dla ojców poddania twierdzy Millerowi. "W przeciwnym
17 II,17 |          pozwolenie udania się do twierdzy na nabożeństwo. Może liczył
18 II,17 |     piechota mogła zbliżyć się do twierdzy, kazał Miller rzucić w ciemności
19 II,17 |       lecz Babinicz nie wracał do twierdzy. ~
20 II,18 |           do skutku?~Wyszedłszy z twierdzy postępował czas jakiś krokiem
21 II,18 |           się porozumieć z załogą twierdzy...~- Do stu rogatych diabłów! -
22 II,19 |       srebra pretensje roszczą. W twierdzy uczyni to także z pewnością
23 II,19 |           był uczyniony, strach w twierdzy szerzył się. Jeszcze parę
24 II,19 |          byłeś za odstąpieniem od twierdzy?...~- Za pozwoleniem waszej
25 II,19 |          Nie nazywaj, hrabio, tej twierdzy kurnikiem - rzekł - bo im
26 II,19 |     radości doszły na koniec i do twierdzy. Wiadomość o minach już
27 II,19 |           tęsknotą, rozpaczą. A w twierdzy, przy stołach okrytych sianem,
28 II,21 |          Kmicic - chociażem był w twierdzy zamknięty, wiem to od szlachty,
29 III,2 |          Słyszałem, że piechoty w twierdzy są grzeczne, ale jazdy im
30 III,3 |         fosę i jenerał wjechał do twierdzy wśród spokoju i powagí.
31 III,3 |       państwa zamojskiego, ni tej twierdzy zajmować na stałe nie myśli.
32 III,3 |    nieodbicie czasowe zajęcie tej twierdzy, ona bowiem ma stać się
33 III,3 |     sprawisz otworzeniem bram tej twierdzy, niż gdybyś całą prowincję
34 III,3 |        głosem:~- Za otwarcie bram twierdzy jego królewska mość (tu
35 III,3 |      szańce, wnet poczęły przeciw twierdzy pracować. Nie spodziewał
36 III,3 |           posłał znów Forgella do twierdzy.~- Król i pan mój - rzekł
37 III,11|           co prędzej za wozami do twierdzy. Wówczas laudańscy i Kmicicowi
38 III,12| pośpiechem musiała się chronić do twierdzy. Trup padał przy owych starciach
39 III,13| pośpiechem musiała się chronić do twierdzy. Trup padał przy owych starciach
40 III,15|     biegła naprzód i darła się ku twierdzy nie zważając na ogień i