Tom, Rozdzial

 1  I,7  |       Pilno waszmości na tamten świat?~- Dobrze, dobrze! jeno
 2  I,11 |  Ukrzyżowanego!... To się chyba świat kończy?... Co ja słyszę?...
 3  I,11 |     przychodziła jedna klęska i świat dziwiliśmy męstwem. Dziś
 4  I,11 |         kochanego kąta ruszać w świat, ale wola boska! Tym się
 5  I,13 |         żelazną kratę na wesoły świat boży. Bóg jeden wiedział,
 6  I,14 |     stworzę taką potęgę, jakiej świat nie widział, o jakiej dzieje
 7  I,15 |   czasów i takiej hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała! -
 8  I,17 |       osierociła mnie, nimem na świat przyszedł... A waćpan z
 9  I,21 |    majętnościach łowić. Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię
10  I,22 |        obok siedzącą więcej niż świat cały, to znów taką do niej
11  I,26 | uczciwość? !.. Co za monstra na świat was wydały?~- Panie kawalerze -
12 II,3  |       wyjechać z lasu na daleki świat, tym bardziej że bali się
13 II,9  |       ducha wyzionąć, by na ten świat nie patrzeć i przed zgryzotami
14 II,10 |        powinna te sentymenta na świat przynosić.~Ale właśnie szlachta
15 II,11 |         Wytrawny dyplomata znał świat i ludzi, wiedział, że kto
16 II,11 |      się Kmicicowi, że ciemność świat ogarnia, lecz gdy znowu
17 II,14 |      się z dymami, przesłaniała świat. Wyszli księża z relikwiami
18 II,19 |  zbliżało się najuroczystsze ze świąt.~Noc była także uroczysta.
19 II,19 |         jego płaty przesłaniały świat. Około piątej w nocy wszystkie
20 II,21 |      zajdzie, mrok od razu cały świat pokrywa, tak i jemu twarz
21 II,23 |      nie zagasły w mrokach cały świat obejmujących. Patrzył więc
22 II,26 |     znikomą postawę i na lepszy świat się przeniósł, a mnie wioskę
23 II,27 |        sromotnie tył podał. Jak świat światem, nie było tego,
24 II,29 |   ostatnią kroplę krwi, zamiast świat zdziwić jak Leonidas, jak
25 II,29 |        jasność; zdawało się, że świat cały w ogień się zmienił,
26 II,36 |         której chciało się nowy świat i nowych ludzi zobaczyć,
27 II,40 |         ją pożuje i kłamstwo na świat wyplunie. Ten, który z obcymi
28 III,7 |        kurzyło i gotów był cały świat wyzwać na rękę. Inni też
29 III,8 |    piesze pułki, słynne na cały świat z wytrwałości i męstwa.
30 III,11|        jako na Krakowskie, Nowy Świat, a z drugiej strony na kościół
31 III,12|   rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział łapczywszych
32 III,12|   Oxenstierna, statysta na cały świat sławny, dla uczciwości swej
33 III,13|   rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział łapczywszych
34 III,13|   Oxenstierna, statysta na cały świat sławny, dla uczciwości swej
35 III,17|      nie tylko ojczyzna, lecz i świat cały ginie, ale dopiero
36 III,17|         jak strzyga z zębami na świat się urodzić. Kat cię czeka,
37 III,26|   dwieście ludzi i koni, jakich świat nie widział. Szli na półstaja
38 III,30|         śmiejąc wychylić się na świat jasny.~Babinicz zaś rzucił
39 III,30|         żal dla mnie... Niechże świat się zapada, nie pójdę! Nie
40 III,31|     zakrzyknął miecznik.~Oleńce świat cały zakręcił się nagle