Tom, Rozdzial

 1  I,4  |        fuknąć! My pojedziem po staremu do Lubicza pokłonić się
 2  I,5  |   żołnierze mieli szable, a po staremu, kto ma szablę, ten ma zawsze
 3  I,8  |       niewolę wziętych, któren staremu Pakoszowi przypadł w udziale.
 4  I,8  |  więcej na panu podskarbim, po staremu nam nieprzyjaznym, nie mogliśmy
 5  I,8  | słychać de publicis?~- Źle, po staremu... Pan podskarbi Gosiewski
 6  I,9  |       co mi się podobało.~- Po staremu jeden by z nas to krwią
 7  I,11 |     był znalazł, można było po staremu dać wstręt nieprzyjacielowi
 8  I,11 |     litewskim służy, i znów po staremu do kupy się zbierzem jako
 9  I,11 |          Najlepsza to rada. Po staremu, kupą z Michałem pójdziemy.
10  I,16 |        ty uszanuj moją... Temu staremu szlachcicowi... zapomniałem,
11  I,25 |   Rzeszy Niemieckiej mamyże po staremu przystępować do całowania
12  I,25 |     dworu. Przy kołowrocie, po staremu, stało sześciu halabardzistów,
13  I,26 |  zebrał i znów Chowańskiego po staremu podchodził. Ale już mi zaraz
14 II,1  |      bardzo przypadły do serca staremu żołnierzowi, ale po chwili
15 II,1  |   ufność udzieliła się od razu staremu żołnierzowi przywykłemu
16 II,2  |        będziem sprawiali.~- Po staremu wilcy tu was ogryzą.~- A
17 II,2  |      kupom naciętych pni.~- Po staremu, jak widzę, z synami w niezgodzie? -
18 II,2  |   począł patrzeć prosto w oczy staremu, następnie spytał:~- Kiemlicz!
19 II,3  |     nakazał, nic nie rzekli ni staremu, ni synom o porwaniu księcia
20 II,3  |       wszystko uśmiechnęło się staremu, który i bez tego przywykł
21 II,3  |      mnie zabije, a ja taki po staremu oddam, co mu się należy!~-
22 II,4  |        słychać na Litwie?~- Po staremu, zdrajców nie brak.~- Zdrajców?
23 II,11 |  oddali za obietnicę, że im po staremu w dawnej swawoli żyć nie
24 II,15 |       tu bowiem nieść pociechę staremu jenerałowi, który wskutek
25 II,17 |     tego listu, postanowili po staremu zwlekać, co dzień nowe trudności
26 II,19 |  drżała w posadach; leciały po staremu na dach kościelny ciężkie
27 II,23 |        rzekł król. - Zostań po staremu przy osobie naszej, bo nie
28 II,36 |   leżących za murami wprost ku Staremu Zamościu, po czym wyjechali
29 III,3 |     duszy przyznawał słuszność staremu wojownikowi, nie przyznał
30 III,6 |     dobrze! nie, to będziem po staremu podchodzić. Ciecze i tak
31 III,7 |       Wisłę, i nie przestał po staremu z tylną strażą iść, bo był
32 III,8 | zostanie, u nas zaś nic to. Po staremu jazda w dym kupą chodzi
33 III,9 |    wiktorię spuści, powróci po staremu króla oblegać.~Rozkazy odpowiednie
34 III,9 |        tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek
35 III,18|         ale wolno pokłonić się staremu Billewiczowi i rzec mu:
36 III,18|    Wasza książęca mość! wybacz staremu, który ojcem twoim mógłby
37 III,24|       drugiej przegrać... i po staremu wojna pójdzie dalej, szlachta
38 III,24|     ściskać począł, że aż oczy staremu wyszły na wierzch, ledwie
39 III,25|       drugiej przegrać... i po staremu wojna pójdzie dalej, szlachta
40 III,25|     ściskać począł, że aż oczy staremu wyszły na wierzch, ledwie