Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   cztery lata. Teraz od śmierci starego pułkownika upłynął już kawał
 2  I,1  |     któren jest w Pacunelach, u starego Pakosza, piękny kawaler.~-
 3  I,4  |       Józwa znów zwrócił się do starego Butryma:~- Nie drzemcie,
 4  I,4  |     począł wygarniać węgle spod starego popiołu. Nagłe postanowienie
 5  I,8  |       ją obwinęła szlachcianka, starego córka, i dobre słowo rzekła.
 6  I,11 |    jakoby złoto na ziemię.~Oczy starego człowieka to podnosiły się
 7  I,13 |        że przyjąłbyś wdzięcznie starego kompana obozowego?~Słysząc
 8  I,18 |          A godziło się to mnie, starego, na straży tu zostawiać?
 9  I,20 |      wdzięczny kwiatuszku, i od starego pożegnanie! Uściskaj panią
10  I,22 |    głową.~Oleńka, chowana przez starego żołnierza stawiającego pogardę
11  I,25 |      oczy poczęły błyskać jak u starego wilka.~- Uda się! - powtórzyli
12 II,2  |        między którymi drugi syn starego i smolarz; wszyscy biegli
13 II,2  |     konie, a radość i uniżoność starego mieszała się z niespokojnością,
14 II,2  |      chwili weszli dwaj synowie starego: Kosma i Damian, bliźniacy,
15 II,3  |     milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście
16 II,15 |  niepohamowany, szalony ogarnął starego wojownika. Cisnął lunetę
17 II,15 |        wodzą Janicza, Węgrzyna, starego i wytrawnego żołnierza,
18 II,16 |       nie więcej sobie robił od starego wachmistrza Soroki. Na koniec
19 II,17 |     bardziej zapaliło się serce starego wojownika nienawiścią.~Mur
20 II,18 |      szelmy, klimkiem rzucacie! Starego ojca krzywdzić? tacy synowie!
21 II,25 | napływać szlachta spod Nowego i Starego Sącza. Ci donieśli, że tegoż
22 II,29 |        służba, bo serce i dusza starego towarzysza były właśnie
23 II,34 |        rozkazu!~- Byłbym posłał starego Kiemlicza, ale on na tamtym
24 II,41 |        wasza książęca mość tego starego żołnierza mi wypuści...
25 II,42 |       sobą kilkadziesiąt koni i starego sługę. Kmicic po dwakroć
26 III,2 |         jako magnatowie lgną do starego Zagłoby... Nic, tylko się
27 III,5 |    jeszcze, jeśli Czarniecki na starego nie parsknie, że listu nie
28 III,9 | Wąsowiczowa, lud wyborny, przez starego żołnierza prowadzony, któremu
29 III,11|      błękicie. Spiętrzone dachy Starego Miasta, kryte czerwoną dachówką,
30 III,12|         Jan Kazimierz posłał do starego Wittenberga wzywając go
31 III,13|         Jan Kazimierz posłał do starego Wittenberga wzywając go
32 III,15|     jeszcze w wyniosłych domach Starego i Nowego Miasta, lecz i
33 III,15|     długi nos nadawały mu pozór starego i drapieżnego skąpca. Przybrany
34 III,15|     Biada tobie, Illium, miasto starego Priama! Biada! biada! biada!~
35 III,16|       Panna Aleksandra, wnuczka starego żołnierza, wychowana w tradycjach
36 III,16|       życie, wbrew testamentowi starego pułkownika, który jej wybór
37 III,17|        książę - bo tam ona tego starego bałwana własną osobą zastawiła,
38 III,18|   wyrosną? Wszakże to oni nawet starego pułkownika nie zostawili
39 III,18|        chybotanie.~- Może dusza starego Billewicza przelatuje nad
40 III,19|    Oleńka nie licząc Ketlinga i starego oficera Brauna, który nad