Tom, Rozdzial

 1  I,3  |            krakaniem donośnym.~0 dwie staje za Wodoktami wpadli na szeroką
 2  I,7  |              przysunęli się o niecałą staję ode dworu. Wszystkie okna
 3  I,8  |            żadne terminy w sądach nie staje, bo on do naszej, hetmańskiej,
 4  I,12 |          nazwiska, jeśli ci głowy nie staje, aby spamiętać. To jest
 5  I,13 |               czasu, czasu zawsze nie staje!... Ale jak krewniaczkę,
 6  I,15 |           Część dragonii Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra
 7  I,17 |                 Toć tu karczma o dwie staje - mówił ten sam żołnierz,
 8  I,17 |           może inaczej być!~Już tylko staje drogi dzieliło zbliżających
 9  I,25 |           będzie ku lasowi!~- Ze dwie staje równo! Puść wasza książęca
10  I,25 |             wysilenia, przebiegły już staję lub więcej, i rumak książęcy,
11  I,25 |               cal. Przebiegli i drugą staję, nagle Kmicic zwrócił się,
12 II,4  |                a gdy ci urodzenie nie staje na przeszkodzie, możesz
13 II,4  |            koni zbyć, bo nam siła nie staje, a te, cośmy w Pilwiszkach
14 II,9  | Rzeczpospolita prowincją szwedzką się staje... Samiśmy się do tego przyczynili,
15 II,11 |           uczuł nagle pan Andrzej, że staje się z nim coś dziwnego.
16 II,14 |                  Ot! słów w gębie nie staje!... Ja bym na męki, na śmierć.
17 II,19 |          rajtarzy. Dopadli wreszcie o staję od fortecy, lecz po to tylko,
18 II,23 |               ukrywania.~- Ja też nie staję przed sądem, a jeśli stanę
19 II,23 |              ozwał się Tyzenhauz. - O staję stąd staniemy i gdyby Szwedzi
20 II,41 |              Ujechawszy dwie lub trzy staje, trafili na straże piechurów,
21 II,41 |       Bogusław - niech wojsko w szyku staje!~Oficer wyszedł, książę
22 II,42 |         daleko wypadają za wami?~- Na staje, dwa... dalej nie chcą.~-
23 III,4 |           krańcu widnokręgu, czasem o staje, czasem o dwa strzały z
24 III,4 |               im drogę, symulując, że staje do walnej rozprawy. Wówczas
25 III,4 |         uderzyć.~Na koniec dobiegli o staję do mostu. Krzyki z pola
26 III,5 |             waćpanu piątej klepki nie staje?~Lecz pan Zagłoba nie dał
27 III,6 |               Już mi i sił nie bardzo staje, chybabym się czym pokrzepił.~-
28 III,7 |              kto przestaje, takim się staje, jam zaś z waszmościami
29 III,10|         usiedzim!~- Już mi i tchu nie staje - odpowiedział pan Charłamp -
30 III,16|            wyjazdy, że sił mu już nie staje od zbytniej pracy, że prowadzi
31 III,19|             przydatne. Szkoda, że nie staje polskich chorągwi, bo mówiąc
32 III,23|              dla ich dobra, bo o trzy staje za bramą zginąć już od grasantów
33 III,24|             wyciągnęli wnętrzności. O staję stamtąd znaleziono strzałę
34 III,24|                 Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie. Nie
35 III,25|             wyciągnęli wnętrzności. O staję stamtąd znaleziono strzałę
36 III,25|                 Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie. Nie
37 III,27|            bardziej.~Na koniec o dwie staje odsłonił się w dolinie kwadratowy
38 III,27|              był coraz bliżej: biegli staję, pół jeszcze i widocznie
39 III,27|             Tatarzy zostali w tyle na staję, na dwie, na trzy, a oni
40 III,29|              Z prawej strony piechota staje i zamiast naprzód, poczyna