Tom, Rozdzial

 1  I,3  |        obok pana Kokosińskiego:~- Słuchaj, Kokoszko! Podswawoliliśmy
 2  I,4  |          co się dzieje?~- At!..~- Słuchaj, Znikis, mów śmiele, włos
 3  I,7  |    drzwiami:~- Stój tam! nie rąb! słuchaj... Stój, do stu diabłów!...
 4  I,7  |  wywleczem. Wszystko nam jedno!~- Słuchaj waść dobrze i zakonotuj,
 5  I,9  |  hetmańskiej inkwizycji należysz; słuchaj zaś, co książę wojewoda
 6  I,12 |        przyszła - rzekł nosacz. - Słuchaj więc waść i zakonotuj sobie
 7  I,14 |          tysiące, to się porwę!~- Słuchaj tedy, żołnierzu: skoro nie
 8  I,14 |          zawiódł. Nie przerywaj i słuchaj... Postawiłem cię na nogi,
 9  I,14 |         się śmiać przeraźliwie.~- Słuchaj - rzekł książę - czas powiedzieć
10  I,16 |           tu sprowadzić. Tylko że słuchaj: ja podejmuję się pana miecznika
11  I,17 |   Własnych palców byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie
12  I,23 |         Bóg stworzył. A tu siedź, słuchaj rozpraw i dysput, gnij w
13  I,23 |          pukać, a tyś człek inny. Słuchaj tedy, o co chodzi.~- Słucham
14  I,23 |           że to wszystko jedno, i słuchaj dalej. Wiem to dobrze, że
15  I,25 |           prócz tego traci... Bo, słuchaj, kawalerze, czego jeszcze
16  I,25 |      namyślając, po czym rzekł:~- Słuchaj, panie Kmicic! Gdybyśmy,
17  I,25 |        się jakoby z zamyślenia.~- Słuchaj, stary - rzekł do Soroki -
18 II,1  |          Soroka podążył za nim.~- Słuchaj - rzekł Kmicic siadłszy
19 II,3  |         Tedy potem o tym, a teraz słuchaj mnie pilno, Kiemlicz!~-
20 II,7  |       Pohamuj się, na miły Bóg, i słuchaj dalej - odrzekł Bogusław.~-
21 II,7  |     zdrowiu własnemu zaszkodzisz. Słuchaj! Jadąc tutaj zauważyłem
22 II,8  |         mi!... Gorzej jeszcze, bo słuchaj, co dalej pisze:~"Chcesz
23 II,16 |          waści proponuję. Chcesz, słuchaj... nie chcesz, nie słuchaj...
24 II,16 |        słuchaj... nie chcesz, nie słuchaj... gniewu nie będzie. Jenerał
25 II,20 |   pokłonić, służby ofiarować. Ale słuchaj no, stary!~- Słucham, wasza
26 II,22 |       potrzeby - rzekła królowa - Słuchaj waszmość: króla od złej
27 II,26 |          głowę była naznaczona.~- Słuchaj no - rzekł nagle król -
28 II,34 |       wiesz. A bacz na wszystko i słuchaj. A sam się pilnuj, bo jeżeli
29 II,34 |          przez zaciśnięte zęby:~- Słuchaj, kozi synu! Wolałbyś nikogo
30 II,35 |       pięścią w brzuch i mówił:~- Słuchaj, wieprzu! Jeśli ci Szwedzi
31 II,41 |       waszej miłości wdzięczny!~- Słuchaj, Głowbicz, czemu to książę
32 III,6 |           na ramieniu pachołka.~- Słuchaj, bąku ! - rzekł. - A widziałeś
33 III,18|           swoje uważał, ale teraz słuchaj. Czy wiesz waszmość, mój
34 III,20|           być surowe, i rzekła:~- Słuchaj mnie, panie kawalerze. Będę
35 III,22|        okrutny.~- Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na
36 III,22|           ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów,
37 III,27|           mu piersi:~- Dziewka... słuchaj...~Ledwie pan Andrzej usłyszał
38 III,27|         myślami, po czym rzekł:~- Słuchaj, zdrajco! Ja bym stu takich
39 III,27|       tego zdrajcę wypuści !...~- Słuchaj mnie, Michale, zanim potępisz -
40 III,27| wolentarzami dowodzisz... Jędrek, słuchaj, bracie!... a jak je obie