Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        czerwieniało coraz bardziej, rzekłbyś, od zorzy wstającej, aż
 2  I,5  |         ozwało się z podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias.
 3  I,7  |          gdy szły kupą do kościoła, rzekłbyś: kwiaty na łące! A te trzy
 4  I,7  |         stało się coś dziwnego; oto rzekłbyś: mały pan Wołodyjowski urósł
 5  I,8  |           koniach w szyku staną, to rzekłbyś: chorągiew na psach siedzi.
 6  I,10 |     namiotami pospolitego ruszenia. Rzekłbyś, że wszystkie ptactwo różnobarwne
 7  I,12 |           jeszcze wojny nie było, a rzekłbyś, ptaki o niej śpiewały w
 8  I,12 |      kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł
 9  I,13 |          twarzyczkę ma drobniejszą, rzekłbyś: dziecinną. Ot! wziąłbyś
10  I,13 |        miały blask słodki a żywy, i rzekłbyś: jasność biła od nich na
11  I,13 |          ciągle i oddychał głęboko, rzekłbyś: niezmierny jakiś ciężar
12  I,13 |         dumnemu magnatowi; zsiniał, rzekłbyś: za chwilę zwali się trupem
13  I,17 |           kurzawie poczęło błyskać, rzekłbyś, że kto iskry wśród kłębów
14 II,2  |           dymu wykwitła z zarośli i rzekłbyś: ptactwo zaszumiało po pobliskiej
15 II,6  |         czaplim piórem przy czapce. Rzekłbyś: hetman urodzony! I tak
16 II,7  |       zacnego domu, cnota chodząca, rzekłbyś: mniszka.~- Znamy się i
17 II,11 |             koła koliskiem - z dala rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią
18 II,11 |         patrzył na nią z wysokości, rzekłbyś: stróż jej i opiekun.~Kmicic
19 II,15 |            klasztor był nim objęty, rzekłbyś: niebo otworzyło się nad
20 II,15 |         coraz więcej białym oparem, rzekłbyś: roztapiał się, rozpływał,
21 II,15 |          ten jakoby w ziemię wpadł. Rzekłbyś: wilki krążą koło Częstochowy.
22 II,21 |             powieki zaczerwienione. Rzekłbyś, całe losy kraju odbiły
23 II,24 |       miejsca tak niedostępne, że - rzekłbyś - i ptak nie mógłby przez
24 II,29 |         niepojęta siła - gdy nagle, rzekłbyś: tajemnicza pozaświatowa
25 II,30 |       łańcuchy, aksamity i fiolety. Rzekłbyś: rzymski senat, taki w tych
26 II,31 |       łańcuchy, aksamity i fiolety. Rzekłbyś: rzymski senat, taki w tych
27 II,42 |          się poruszać konwulsyjnie. Rzekłbyś: olbrzymi wąż dusi upatrzoną
28 III,2 |    Czarnieckim ekstraordynaryjnego, rzekłbyś: orzeł, nie człowiek. Niby
29 III,4 |          pokazał, gdzie ma uderzyć, rzekłbyś: gospodarz prowadzący żniwiarzy
30 III,6 |        mogąc się wyrwać ze skrzętu, rzekłbyś: wściekł się jak i pan jego;
31 III,16|      uroczystościom nie było końca. Rzekłbyś: dwór królewski ze wszystkimi
32 III,16|         siebie zmienić!~Tu umilkł i rzekłbyś, że jego myśl pobiegła mimo
33 III,19|            szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi
34 III,24| Rzeczypospolitej Szwedzi. Chwilami, rzekłbyś, napadała go wściekłość
35 III,25| Rzeczypospolitej Szwedzi. Chwilami, rzekłbyś, napadała go wściekłość
36 III,27|        strzał lecących ku rajtarii, rzekłbyś, iż same konie bez jeźdźców
37 III,27|       ubroczonymi po łokcie rękoma. Rzekłbyś: stado kruków spadło z chmur
38 III,29|          nóg, a ci lecą ławą zbitą, rzekłbyś: jakiś potwór wychylił się
39 III,29|    przewracają ją, łamią, roznoszą. Rzekłbyś: tysiące chłopów stanęło
40 III,30|           ptastwo, mrugając oczyma, rzekłbyś: chce je przeliczyć. Potem