Tom, Rozdzial
1 I,4 | swe sobole brwi i rzekła z pewną wyniosłością:~- Pamiętajcie,
2 I,5 | chytrość niewieścia grała w tym pewną rolę, bo trzeba było powiedzieć
3 I,7 | Wołodyjowski wyrzekł to z pewną chełpliwością, ale jeśli
4 I,8 | mi szkodzi!~Była jednak pewna strona w tym nagłym postanowieniu,
5 I,10 | się w sercach szwedzkich i pewna obawa, której nie był próżen
6 I,10 | o potędze szwedzkiej.~Z pewną gorączkową ciekawością wypytywano
7 I,11 | drzemie na powietrzu, bo febra pewna.~- Dziś ciepło i wiatru
8 I,13 | nimi ukryć. Była zupełnie pewna, że idą ku niej. Nie patrząc
9 I,13 | zatrzymali się. Tak była tego pewną, że nie podnosząc powiek
10 I,14 | zmieniwszy ton spytał z pewną poufałą dobrodusznością.~-
11 I,15 | wam nie dotrzyma. Ale to pewna, że przychodzi ostatnia
12 I,16 | myślę.~- Jedź już! - rzekł z pewną niecierpliwością hetman.~
13 I,17 | z nam i czynić, to rzecz pewna. W każdym razie głów nam
14 I,17 | Szwedów ani gdzie indziej, to pewna!~- Pan Gosiewski, hetman
15 I,17 | do tego śmieje, i już to pewna, że nikomu nie dam się w
16 I,20 | Bardzo uprzejmie - rzekł z pewną goryczą pan miecznik - ale
17 II,4 | przesłać go przez pierwszą pewną okazję.~Tymczasem, nie dojeżdżając
18 II,5 | jak plewy z ziarnem, to pewna - rzekł Jan Skrzetuski -
19 II,7 | rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby
20 II,11 | oddał. Zresztą, byle się pewna impreza udała, to pieniędzy
21 II,11 | Prus wyruszy.~- Zali to pewna, że oni się poddadzą?~-
22 II,12 | przecie i w grzechu samym jest pewna granica, której nie śmiałby
23 II,16 | trzydziestoletniej wojny i zyskał pewną sławę jako dowódca jazdy.
24 II,18 | się Babinicz - odrzekł z pewną dumą - nazywam się Andrzej
25 II,19 | Według mego zdania, jest pewna racja - odpowiedział Sadowski -
26 II,19 | myśli Millera rzekł:~- To pewna, że wszystko burzy się w
27 II,27 | koniec rozebrzmiała wieść już pewna, że hetmani, a z nimi wojsko,
28 II,28 | luterskie psalmy, ale to pewna, że takie psalmy i psi śpiewają.~-
29 II,29 | niebie nie przyjęto, to pewna!~- Dobrzy pachołkowie! -
30 II,33 | rzekł Charłamp. - To pewna, że w Taurogach bardzo musi
31 II,33 | posiłki miał jechać. To pewna, że go teraz w Taurogach
32 II,35 | rozmówić się może, i że tylko pewna ociężałość ciała i ducha
33 II,39 | wiktorię, komu zechce, ale to pewna, że Bogusławowi wkrótce
34 II,41 | wrogów mierzyło się oczyma z pewną straszliwą ciekawością.~
35 III,1 | jeszcze dniami, szłyby na pewną śmierć, lecz teraz poprzedzał
36 III,2 | mówić, jako miał zwyczaj, z pewną rubaszną niedbałością:~-
37 III,3 | mogły, bo tuż za obozem pewna śmierć czekała.~Do tego
38 III,4 | królowi o Janie Kazimierzu pewną wiadomość przywieźć.~- A
39 III,28| wyprawy pognębił... On, jestem pewna, że nie kto inny, pod Prostkami
40 III,28| wysłać do niego list, jestem pewna, żeby tu przyszedł, wprzód
|