Tom, Rozdzial

 1  I,2  |   przedeń pan Andrzej zajechał, okna gorzały i gwar dochodził
 2  I,2  |     Dziewki dworskie biegły pod okna i przykładając twarze do
 3  I,4  |       bo w izbie było ciemnawo. Okna śnieg zasuł, a długi, niski
 4  I,5  |    jedni. Spodziewał się zastać okna błyszczące od świateł, usłyszeć
 5  I,7  |    zaścianku, bijąc we drzwi, w okna i krzycząc wniebogłosy:~-
 6  I,7  |      staję ode dworu. Wszystkie okna były oświecone; jasność
 7  I,7  |         ogień z domu. Wszystkie okna zjeżyły się rurami muszkietów
 8  I,12 |       nuże! Pójdźmy pod pańskie okna zakrzyknąć: "Hajże na Szweda!"~
 9  I,12 |         i tak przyszli pod same okna czyniąc gwar coraz większy,
10  I,13 |          w głębi, wedle framugi okna, zamajaczyło coś białego
11  I,14 |      osiadły grzyby, jeno przez okna wpływało srebrne światło
12  I,14 |          rzekł książę. - Otwórz okna, bo duszno i astma mnie
13  I,15 |     tylko przez kraty wysokiego okna widać było parę gwiazd migocących
14  I,15 |            A podsadzisz mnie do okna? - rzekł nagle Jan Skrzetuski.~
15  I,15 |         A podsadźcie no mnie do okna, bo ja najprędzej rozeznam,
16  I,15 | wciągnął się cały we wgłębienie okna, gdzie już nie potrzebował
17  I,25 |    cieniu, odwrócony plecami do okna.~Gdyby jednak był rzucił
18 II,10 |     zrabowany do szczętu. Przez okna wyglądali najemnicy niemieccy,
19 II,11 |          który począł zacinać w okna karczmy.~- Mów waszmość
20 II,15 |        ścianami stosy gorejące. Okna pękały od żaru, a niewiasty
21 II,18 | Kuklinowski przyparł Millera do okna i mówił:~- Wasza dostojność!
22 II,19 |        oficerowie ujrzeli przez okna, iż podwórzec zaroił się
23 II,25 |        jaskrawa łuna uderzyła w okna zamku.~- Co to jest? - spytał
24 II,25 |        nieco, prowadził pana do okna. Tam cudny widok uderzył
25 II,29 |         przeraźliwym trzaskiem, okna wszystkie runęły na podłogę
26 II,29 |       coraz większy przez puste okna.~Aż nareszcie zabrzmiały
27 II,30 | karocami biskupów, którzy przez okna żegnali zgromadzone tłumy;
28 II,30 |         światła wchodzące przez okna w połączeniu z blaskiem
29 II,31 | karocami biskupów, którzy przez okna żegnali zgromadzone tłumy;
30 II,31 |         światła wchodzące przez okna w połączeniu z blaskiem
31 II,33 |     stali przed swymi sklepami, okna domów pełne były głów ciekawych.
32 II,35 |      mydłek, który się nocą pod okna skrada... Powiem ci więcej:
33 III,1 |        I teraz więc podszedł do okna, aby na swoją wybraną popatrzyć,
34 III,6 |         kwaterze, a coraz to do okna podchodził i spoglądał na
35 III,6 |      wracają. Widzieli go przez okna oficerowie i odgadywali,
36 III,11|        okrzyki!~Nagle wszystkie okna zadrżały od huku dział i
37 III,15| Jednocześnie wdarto się i przez okna i rozpoczęła się straszliwa
38 III,15|         włosy i wyrzucali przez okna. Krew płynęła strugami po
39 III,15|    łoskot kul wpadających przez okna, dźwięk ołowianych krat
40 III,17|      książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże...