Tom, Rozdzial

 1 II,13|       pościgło od groźnego jenerała Millera, którego rozkazy tym cięższe
 2 II,14|                Jenerale! - mówił do Millera - waszej miłości, któryś
 3 II,14|           więcej! - rzekł wyniośle.~Millera z kolei obruszył ton, jakim
 4 II,14|            Parlamentarz z wezwaniem Millera do poddania zatrąbił jeszcze
 5 II,14|            w której były stanowiska Millera i skąd największy szedł
 6 II,15|             który, lubo podkomendny Millera, chętnie mu swą wyższość
 7 II,15|      mnichów.~Ciężko zaczął się dla Millera ów dzień.~Tymczasem nadeszli
 8 II,15|          przytomność. Spostrzegłszy Millera i sztab uśmiechnął się,
 9 II,15|           Nigdy on nie poważał zbyt Millera, powyższe zaś jego słowa
10 II,16|            chcą poddać. Przyszli do Millera w poselstwie ojciec Marceli
11 II,16|             rozkaz, a raczej groźbę Millera.~Zlękli się ojcowie, zdrętwiało
12 II,16|          Owóż Wrzeszczowicz namówił Millera, ażeby tych ludzi zagarnął.
13 II,16|              napisał bowiem list do Millera, że chętnie dla dobra Kościoła
14 II,16|         śmierci.~Było to w kwaterze Millera w obecności sztabu i znamienitych
15 II,16|         przy bramie i nowy poseł od Millera wszedł do klasztoru.~Był
16 II,16|           sam własną osobą do obozu Millera i żądał zakładnika, Miller
17 II,17|             swawolnym. Błagali więc Millera na wszystko, co święte,
18 II,17|            natarczywymi prośbami od Millera pozwolenie udania się do
19 II,17|            i dobosz przysłany przez Millera, zbliżywszy się do bramy
20 II,17|        Zaledwie odpowiedź doszła do Millera, atak rozpoczął się na nowo
21 II,17|        zabił na miejscu siostrzeńca Millera, którego jenerał kochał
22 II,18|          izbie Kuklinowski przyparł Millera do okna i mówił:~- Wasza
23 II,18|           Kuklinowskiemu o rozkazie Millera doniósł - nam pułkownik
24 II,19|            zdziwieniem spojrzeli na Millera, tak mało przywykli do podobnej
25 II,19| Wrzeszczowicz zwrócił się wprost do Millera:~- Wasza dostojność! Sądzę,
26 II,19|             miejsca, zbliżył się do Millera i zastąpiwszy mu drogę spojrzał
27 II,19|      udziału Zbrożka zgasło w duszy Millera. Lecz sam wypadek zmieszał
28 II,19|         groźni, jeśli nie dla armii Millera, to przynajmniej dla jego
29 II,19|           odpowiadając na owe myśli Millera rzekł:~- To pewna, że wszystko
30 II,19|            nie tknę jedzenia.~Nagle Millera opanowało nadzwyczajne jakieś
31 II,19|            przyłączyło się do osoby Millera i biegło w pomoc. Po drodze
32 II,19|          dochodziły od nich do uszu Millera.~Pojedynczy przystawali
33 II,19|            zębów, wydobył się z ust Millera, którego Poliocertesem zwano.~-
34 II,19|         księdza Kordeckiego na list Millera, który obejmował propozycję
35 II,20|   Kuklinowskiego, a podpisane przez Millera, jednakże żołnierzy, nawet
36 II,21|         Kuklinowski wyprosił mnie u Millera, żeby sam mógł mnie zgładzić,
37 II,21|     Kuklinowski posłował wprzódy od Millera do klasztoru i raz mnie
38 II,21|       żywego!~- Wtem go odwołano do Millera, a tymczasem przyszło trzech
39 II,21|         głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie uważając.
40 III,4|             poszarpał pułk dragonów Millera, połowę ludzi w pień wyciął