Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          potęgę wielką do obrony?~- Miałem dwieście swoich dragoników,
 2  I,1  |       Siedzą teraz w Lubiczu, bo co miałem innego z nimi robić?~- To
 3  I,8  |           było co jeść. Do domu nie miałem po co wracać, bo spalony.
 4  I,13 |           duszy pan Kmicic. - Co ja miałem i com ja utracił! Jaka ona
 5  I,13 |     chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem zajętą, nie miałem czasu
 6  I,13 |           chwilę miałem zajętą, nie miałem czasu strawy zjeść, nocy
 7  I,15 |        bijcie, bo ja tego człowieka miałem pod szablą i żywym go puściłem;
 8  I,16 |            Wilno poprowadzić, i tak miałem uczynić... Oni zaś woleli
 9  I,17 |             Stanisław Skrzetuski.~- Miałem nadzieję, pókim Szwedów
10  I,17 |         pytał pan Michał.~- A gdzie miałem trafić? do Kiejdan? wilkowi
11  I,17 |          widzieli?~- Co prawda, nie miałem z tym najmniejszej trudności,
12  I,17 | najmniejszej trudności, bo naprzód, miałem twój pierścień, panie Michale,
13  I,20 |           widzi - mówił Kmicic - że miałem i sam intencję powinne służby
14  I,23 |      podobno umiesz po niemiecku?~- Miałem towarzysza, szlachcica kurlandzkiego,
15  I,23 |        lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego
16  I,24 |     Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem
17  I,25 |           waszej książęcej mości co miałem, to oddałem, a oprócz tego
18  I,25 |      bezczynnie siedzieć... Ale cóż miałem robić? Stanął układ między
19 II,1  |             niego nie skoczył.~- Co miałem robić, panie wachmistrzu?
20 II,1  | Lubomirskiego i te wszystkie, które miałem...~- Jeżeli w pasie ich
21 II,3  |           który zapłaci.~- I tak ja miałem do Ełku, do Prus, z nimi
22 II,7  |          Mało nie sto razy już, już miałem w gębie rozkaz, by go rozstrzelać...
23 II,7  |           chwaląc się, nie z takimi miałem do czynienia, a nie niewoliłem
24 II,10 |           był spytał wówczas, kiedy miałem jeszcze rude wąsy i umysł
25 II,11 |        widzieć waszą ekscelencję.~- Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie
26 II,26 |      burzyła we mnie... Kompanionów miałem, godną szlachtę, ale nie
27 II,26 |         winy odpokutować. Ale jakże miałem iść? Kto by Kmicica przyjął?
28 II,28 |             prócz ran w skórze, nie miałem innej nagrody, za to mi
29 II,33 |     będziesz miał sprawę.~- Już raz miałem i ot! co mi po niej ostało.~
30 II,34 |               mówił sobie. - Wczora miałem jeno dwu Kiemliczów, a dziś
31 II,41 |          się stać?~- Waszej miłości miałem rozkaz powrozy rozciąć.
32 III,5 |             go uczyłem. Albo to nie miałem czego lepszego do roboty
33 III,11|          tym to kościele objawienie miałem, bo gdym raz po nieszporze
34 III,14|         króla jegomości o to prosić miałem, czekam jeno, póki Warszawy
35 III,14|           najważniejsza rzecz, jaką miałem waćpanom powiedzieć! - dodał
36 III,22|        Lucypera, żebym go dostał! A miałem go... i jeszcze, szelma,
37 III,22|            nie może inaczej być!... Miałem go, miałem... i uszedł!...
38 III,22|          inaczej być!... Miałem go, miałem... i uszedł!... Więcej mnie
39 III,27|          Poznajże mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami
40 III,27|            odrzekł ponuro Kmicic. - Miałem go już pod nogą i sztych