Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         chwili zabrzęczał dzwonek i jął brzęczeć zrazu głośno, potem
 2  I,2  |       drzemał. Po chwili Kokosiński jął śpiewać: "Len mędliła na
 3  I,8  |      poklepał go po boku, następnie jął liczyć warkocze na karku.~-
 4  I,11 |            czupurnego jastrząbka, i jął powtarzać z większą jeszcze
 5  I,11 |                mruknął pod nosem.~I jął popijać z wolna, oddychając
 6  I,13 |             głową i ręką, następnie jął witać gości zebranych na
 7  I,17 |              aż wreszcie pan Michał jął się kręcić na kulbace.~-
 8  I,18 |            spodziewał się zaczepki. Jął tedy machać rapierem i kapeluszem,
 9  I,26 |          wpływem zimnej wody i bólu jął dawać znaki życia. Twarz
10 II,1  |         głęboko, nagle ocknął się i jął szukać czegoś koło siebie
11 II,7  |   roztargnieniem książę Bogusław.~I jął rzucać oczyma po komnacie,
12 II,9  |           podatki wybierają.~Kmicic jął namawiać Kurpiów, by nie
13 II,9  |           się trząść jak w febrze i jął powtarzać do owego szlachcica,
14 II,10 |          swą nienawiść do Szwedów i jął wypytywać, co też o przyszłych
15 II,15 |          usta pianę różową, po czym jął mrugać silnie oczyma i zemdlał.~-
16 II,16 |       ciągle; tylko ksiądz Kordecki jął szeptać gorliwie modlitwę
17 II,16 |             życzliwości i nie mógł; jął więc rzucać niespokojnie
18 II,18 | wytrzeszczył, usta otworzył, rękami jął bić się po bokach, na koniec
19 II,23 |          kopyta, a orszak królewski jął posuwać się za nim z wolna.
20 II,26 |         zawołał mnie przed siebie i jął przekonywać. Wyłuszczył
21 II,26 |          moja godzina!...~Tu Kmicic jął szarpać kołdrę, którą był
22 II,28 |             być mienią.~To rzekłszy jął ronić łzy na żółte wąsiki,
23 II,28 |             odchodzących; potem zaś jął podnosić kolejno gąsiorki
24 II,32 |            jak szalony po komnacie, jął powtarzać:~- Gorze mnie,
25 II,34 |        ścisnął go za głowę, a potem jął nawet potrząsać jego rękoma,
26 II,34 |         Dopieroż i stary wachmistrz jął obejmować kolana pańskie.~-
27 II,35 |      niełatwo się konfundował, więc jął zaraz patrzeć w te oczka
28 II,39 |            kto jest Babinicz, zaraz jął zdanie jego mocno popierać:~-
29 II,39 |     przysłonił dłonią oczy, po czym jął wodzić nią po czole.~- Siła
30 II,39 |           rozumiejąc, co się stało, jął głowę tracić i podjazd za
31 III,4 |    przyleciał wiatr duży a ciepły i jął chuchać na łąki, pola i
32 III,6 |            ze wszystkim, bo biegnąc jął krzyczeć głosem, w którym
33 III,11|       krotofili spodziewał, i zaraz jął mówić:~- Jak się masz, stary
34 III,11|      przechyli; lecz tak gęsty trup jął lecieć u Szwedów, że wreszcie
35 III,18|         wyszły mu na wierzch; potem jął je sobie pięściami przecierać
36 III,18|              podniósł się na wpół i jął rozglądać się po komnacie,
37 III,26|       nasycać światłem; blady blask jął srebrzyć groty włóczni,
38 III,27|         nozdrza i oczyma błyskawice jął rzucać.~A tymczasem pan
39 III,29|         Tomasz coraz częściej jakoś jął się oglądać w tamtą stronę.~
40 III,30|             nie wołać, ale krzyczeć jął w przerażeniu:~- Jezu, nie