Tom, Rozdzial

 1  I,3  |           mógł pomieścić:~- Hej - ha! hej - ha!~- Hej, a hop!
 2  I,3  |      pomieścić:~- Hej - ha! hej - ha!~- Hej, a hop! hop! ha! -
 3  I,3  |            ha!~- Hej, a hop! hop! ha! - odezwali się towarzysze
 4  I,3  | zakrzyknij no i waćpanna!~- Hej - ha! - rozległ się dźwięczny,
 5  I,10 |          dać rady z Chmielnickim. Ha, trudno! Milsza widać Ukraina
 6  I,10 |           ich!... Bigosować!...~- Ha, szołdry! ha, pludraki,
 7  I,10 |      Bigosować!...~- Ha, szołdry! ha, pludraki, popróbowaliście
 8  I,11 |      straszliwie i powtarzając:~- Ha, basałyki!... Cud będzie,
 9  I,11 | pokosztować jak wilkowi baraniny! Ha! szelmy, pludraki, pończoszniki!...
10  I,11 |        rzekł pan Stanisław.~- Co? ha?~- Istotnie, istotnie! -
11  I,12 |           w podziemiu siedzieć... Ha! szelmy!... W takiej chwili
12  I,12 |           za to głową nie kiwnie. Ha! trudno! jakie ziarno sieją,
13  I,12 |           ma Inflanty najechać.~- Ha, szelmy, tchórz was oblatuje! -
14  I,14 |          blaskiem przyozdobić!... Ha! trudno! Pozostaje Bogusław,
15  I,15 |     wsparli, stamtąd strzelają... Ha! bałem się, żeby się w kąt
16  I,17 |         wołał zdyszanym głosem:~- Ha! przydał się na coś Zagłoba!
17  I,20 |   Oskierko i pan Roch Kowalski.~- Ha - rzekł Zagłoba - złapał
18  I,20 |       karmić! - zawołał Mirski.~- Ha ! co? - zawołał Zagłoba. -
19 II,2  |         przestrach i zdumienie.~- Ha! tacy synowie! - rzekł uśmiechając
20 II,6  |        tamci się skonfundowali... ha!~Obaj wyszli spiesznie i
21 II,18 |         szmer wprost przed sobą.~"Ha! czuwają... Wycieczka nauczyła
22 II,33 |    podobna było kroku postąpić.~- Ha! - rzekł Zagłoba - przystańmy
23 II,36 |           w dawnych czasach... u, ha!...~Tu kompanionowie przyszli
24 III,2 |          temu drzwi otwieram! Co? ha!~Tu pan starosta zaczął
25 III,4 |        konia za uzdę, bo zacny!~- Ha! żeby nie rzeka, skoczyłoby
26 III,5 |      powiadał.~Zaś pan Zagłoba:~- Ha? co? Przysięgnę, że sam
27 III,5 |          to wdzięczność ludzka... Ha! nie pierwszyzna mi, nie
28 III,6 |         powtarzał do rycerstwa:~- Ha, zbój! co? Gdyby był Carolusa
29 III,10| boćwinkowie! - zawołał Zagłoba. - Ha! trudno! Musim znów dziurę
30 III,10|         żywej nogi nie puścili... Ha! stało się i nie wróci!...
31 III,12|      dowodzi - odrzekł Zagłoba.~- Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść.
32 III,13|      dowodzi - odrzekł Zagłoba.~- Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść.
33 III,14|      zostawać przy jego osobie.~- Ha! chcą mnie od szturmu zachować,
34 III,15|    obronisz? - spytał kanclerz.~- Ha! jeszcze mnie na pachołków
35 III,24|      zadowoleniem Wołodyjowski.~- Ha, szelma! - dodał pan Zagłoba. -
36 III,24|      trzeba się będzie wynieść.~- Ha! co? nie brakuje! - rzekł
37 III,25|      zadowoleniem Wołodyjowski.~- Ha, szelma! - dodał pan Zagłoba. -
38 III,25|      trzeba się będzie wynieść.~- Ha! co? nie brakuje! - rzekł
39 III,26|         podnieść. Bywa tak, bywa! Ha! życiem to przypłacił. Dziwny
40 III,27|          po kolanach i zawołał: - Ha! szelma, jak sobie poradził!~-