Tom, Rozdzial

 1  I,6  |         domowe. Jakoż powodów nie brakło. Różne potężne w Rzeczypospolitej
 2  I,10 |         załogę. A oprócz tego nie brakło ni niechęci, ni zawiści;
 3  I,10 |         niechęci, ni zawiści; nie brakło magnatów między sobą zwaśnionych
 4  I,10 |           poświęcić gotowych; nie brakło dysydentów pragnących triumf
 5  I,10 |        aby nie wrócić więcej.~Nie brakło i z góry złego przykładu.
 6  I,15 |        Czego takiemu Radziwiłłowi brakło? Małoż mu ta ojczyzna wyświadczyła,
 7  I,20 |    chociaż pewnie na chęci mi nie brakło.~- Wielcem waszmości wdzięczny
 8  I,22 |         nie zwrócić; lecz sił jej brakło i chwyciła w niemocy za
 9 II,6  |     uzbroić, aby nam piechoty nie brakło. Wiem to, że niejeden by
10 II,8  | przerywając często, bo mu oddechu brakło, i spoglądając od czasu
11 II,11 |         Lecz z drugiej strony nie brakło panu Andrzejowi i umartwień.
12 II,12 |  dotknąwszy stopą ziemi. Piersiom brakło oddechu, ciałom przestrzeni,
13 II,13 |           gotowa. Niczego jej nie brakło: ni zapasów, ni prochów,
14 II,15 |    kopania studni, bo im tam wody brakło, a co była w stawach, to
15 II,15 |          wnętrza przez otwór. Nie brakło nikogo prócz Janicza.~Wnet
16 II,16 |           wojnę. Oznak naokół nie brakło. Miller wiedział o tym i
17 II,24 |      przecież między góralami nie brakło wiernych ludzi, gotowych
18 II,26 |          czas milczał, bo mu tchu brakło, patrzył tylko w oblicze
19 II,29 |         głodny!~W zamku dawno już brakło żywności, ze szczupłych
20 II,30 |       tłumami, a tłumów nigdy nie brakło.~Ludność podwoiła się w
21 II,31 |       tłumami, a tłumów nigdy nie brakło.~Ludność podwoiła się w
22 II,35 |           mi Bóg miły! tego tylko brakło! Przeczytasz tedy list,
23 II,37 |           broń, zatem i ludzi nie brakło, trzeba było tylko ująć
24 II,37 |     wojennych w tych stronach nie brakło, tworzyły się więc chorągwie
25 II,37 |    piechota źle była wyćwiczona i brakło jej strzelby, a zwłaszcza
26 II,37 |    strzelby, a zwłaszcza prochów. Brakło także armat. Myślał wojewoda
27 II,37 |    Zdrowie hetmańskie!~I niewiele brakło, by i Kmicicowego zdrowia
28 II,38 |           broń, zatem i ludzi nie brakło, trzeba było tylko ująć
29 II,38 |     wojennych w tych stronach nie brakło, tworzyły się więc chorągwie
30 II,38 |    piechota źle była wyćwiczona i brakło jej strzelby, a zwłaszcza
31 II,38 |    strzelby, a zwłaszcza prochów. Brakło także armat. Myślał wojewoda
32 II,38 |    Zdrowie hetmańskie!~I niewiele brakło, by i Kmicicowego zdrowia
33 II,42 |          czasu na ściągnięcie jej brakło.~Kmicic podjechał tak blisko,
34 III,6 |           przyszedł czas bić, zaś brakło mu zupełnie armat, piechoty,
35 III,7 |       sobie nieco pod koniec. Nie brakło wesołości, żartów, wiwatów,
36 III,15|        już bowiem, prócz Szwedów, brakło w mieście żywności. Król
37 III,23|     wszystkie strony oglądać.~Nie brakło też ludzi, którzy twierdzili
38 III,23|     wchodzić w drogę Babiniczowi. Brakło mu do tego zarówno sił,
39 III,26|           począł:~- Pewnie ci nie brakło relacji o warszawskiej bitwie,
40 III,27|          dobywając; lecz tchu już brakło im w piersiach, zmachane