Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        student, który ma się do winy przyznać, i czuprynę począł
 2  I,6  |       mogło. Za cudze grzechy i winy, za gniew sprawiedliwy najcięższa
 3  I,7  |     wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią. A co
 4  I,8  | największą w służbie usilnością winy swe zmazać, a na żadne terminy
 5  I,9  |         czuli... Możesz jeszcze winy zmazać, reputację odzyskać
 6  I,16 |         odpokutują u Szwedów za winy, a potem, gdy się to stanie,
 7  I,17 |      zjechał? Nie byłoby twojej winy, jeśliby nas odbili. Nie
 8  I,17 |    podrwiłeś głową! Niczyjej tu winy nie ma, jeno twoja. Pierwszy
 9  I,19 |         okażesz i wierną służbą winy swojej nie zatrzesz."~Radziwiłł
10  I,23 |     czym pobłądzę, to z własnej winy.~- Listy już mam popisane,
11  I,24 |   spokojność. Grunt, żeby sobie winy odpuścić. Nie wiem,, co
12 II,1  |         całkiem przyznać się do winy: Radziwiłłowie to tak go
13 II,2  |   sumieniem.~"A gdzie pokuta za winy? - pytało sumienie. - Tu
14 II,2  |          Czymże możesz zgładzić winy, jeśli nie służbą jakowąś
15 II,3  |          wierną służbą zmażecie winy i cześć odzyskacie. Biorę
16 II,4  |      majętności cię wyzuć, albo winy nie szukając szyję utną.
17 II,8  |         czas nawrócić z drogi i winy zmazać. Wtedy okaże się
18 II,9  |      teraz go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!~-
19 II,10 |        ów Andrzej się nawróci i winy zmaże, zali Oleńka jemu
20 II,12 |       wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego mnie skłania. Nazwisko
21 II,15 |       pochwali, i na mnie całej winy złożyć nie omieszka. Król
22 II,21 |   zaparły mu w gardle, poczucie winy niezmiernej podcięło mu
23 II,23 |       przerodził i krwią za swe winy odpokutował?... Czym zdoła
24 II,23 |     słów, może złożyć?...~Dawne winy ścigają go ciągle i nieubłaganie,
25 II,26 |    piersi nadstawiał, gotowiśmy winy odpuścić.~- Więc odpuść,
26 II,26 |   dostać i tam wiernością dawne winy odpokutować. Ale jakże miałem
27 II,26 | odpuszczam ci wszystko, boś już winy zmazał. Uspokój się, Jędrek!
28 II,28 |         urzędy zdrady takowej i winy odkupić ani przed karą publiczną
29 II,41 |       gemajna wypuszczę i tobie winy przebaczę... Zdradziłeś
30 III,10|       bez tego też, żeby waszej winy nie było!~- Musiał tam Sapio
31 III,23|        karał ciężko całkiem bez winy, nad wszelką miarę. Jeńcy
32 III,24|    piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił
33 III,25|    piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił
34 III,27|     Ukarz mnie, Boże, nie wedle winy mej ciężkiej, jeno wedle
35 III,30|     dokonać potrafi.~Dawne jego winy wielkie, ale i świeże zasługi
36 III,30|       Laudzie. Oto zmazane jego winy! Możeli ona teraz mu nie
37 III,30|       mu w tej chwili wszystkie winy, bo to był człowiek zupełnie
38 III,31|     dawny żal do pana Andrzeja. Winy jego przychodziły jej znowu
39 III,31|          gdy usłyszę, że zmazał winy, ale niczego więcej nie