Tom, Rozdzial

 1  I,7  |       mówią, gorsi byli od niego. Szkoda to nawet jest, że tak dobry
 2  I,11 |      chcecie powiedzieć, bo czasu szkoda - rzekł Jan.~- Co chciałem
 3  I,15 | przyprowadzi.~- Co waść bredzisz! Szkoda czasu na gadanie! Kto się
 4  I,15 |           względu? - dobrze! Komu szkoda, temu płacz! Głupi będzie
 5  I,17 |           ty po niej owdowiejesz. Szkoda jeno, że młodych Rochów
 6  I,17 |      widzę, żeś bystry kawaler, i szkoda by było, gdyby taki ród
 7  I,17 |        rzekł:~- Do dna, do dna!~- Szkoda, że cię nie mogę widzieć! -
 8  I,17 |          potem będzie, co chce!~- Szkoda czasu, panie Oskierko -
 9  I,21 |          a Pontusem powstały, już szkoda byłaby nieoszacowana. Rzecz
10  I,24 |           nie zwiąże się na nowo. Szkoda czasu, słów i nowej męki.~"
11  I,25 |   szorstko pan Andrzej.~- Prawda! szkoda o tym mówić - odrzekł książę. -
12  I,25 |        drogi... Chociaż... może i szkoda, że na Podlasie nie pojedziesz,
13  I,25 |        mój myśli o konfederatach, szkoda tylko, że jak zwykle, za
14  I,25 |         wojewodzie pobuntowało, a szkoda, bo tędzy żołnierze. Cóż
15 II,5  |          najwięcej jego sprawa, a szkoda gęby dwa razy jedno powtarzać.~-
16 II,5  |          kupy trzymać, co może za szkoda stąd dla nas wyniknąć?~-
17 II,6  |   zwrócili głowy w jego stronę.~- Szkoda tylko, że chorągwi nie ma -
18 II,6  |      chyba do was osobisty afekt. Szkoda, że dla ojczyzny go nie
19 II,6  |         zdziwiony Zagłoba.~- A to szkoda! - odrzekł wojewoda - rozmawiałby
20 II,11 |  odpowiedział pan Andrzej.~- A to szkoda, bo chcieliśmy do rozmowy
21 II,13 |          ich przybycia miała jaka szkoda dla świętego miejsca wyniknąć,
22 II,15 |          chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus nie poszli;
23 II,16 |         co tam po układach! Czasu szkoda! lepiej oto znowu tej nocy
24 II,18 |        się z własną niepowetowaną szkodą.~- Co wasza dostojność zamierzasz
25 II,22 |        prędkie sposoby obmyślili. Szkoda nam czasu tracić, skoro
26 II,25 |         rzekł:~- Panie marszałku, szkoda nam nie kielicha, ale głowy...
27 II,28 |   zawołali dwaj Skrzetuscy.~- Ot! szkoda, że stare oczy po ciemku
28 II,36 |      kupie zawsze bezpieczniej.~- Szkoda, żeś mi waćpan wprzód tego
29 II,39 |      jakowąś klęskę już ponieśli. Szkoda tamtych chorągwi, prawda...
30 II,39 |          większa mogłaby się stać szkoda ojczyźnie, gdyby Bogusław
31 II,39 |         wojna z nami uprzykrzy.~- Szkoda jeno, że Babinicz jakoby
32 II,40 |   niedbale, przeczytał i rzekł:~- Szkoda czasu... Nie mogę wymiarkować,
33 II,40 |           powtarzał Chmielnicki: "szkoda howoryty!"~- Elektor z całą
34 II,40 |         to, że mu krwi swojackiej szkoda.~- Bodaj mu pierwej było
35 II,40 |             Bodaj mu pierwej było szkoda!~- Dziwi się też książę
36 III,8 |         rozkazu gęby nie otworzy. Szkoda gadać!~- Wiem, że szelmy
37 III,11|       Masz go! Już nam przymówił! Szkoda, że i waści nie usiekli!~-
38 III,19|      rajtarie będą nam przydatne. Szkoda, że nie staje polskich chorągwi,
39 III,22|       tego godzien, boś zacny, bo szkoda cię dla zdrajcy...~Na to