Tom, Rozdzial

 1  I,10 |     Zdrada! zdrada!"~Była to noc straszna: zamieszanie i rozprzężenie
 2  I,13 |          to ostatnia uczta przed straszną wojną, w której się losy
 3  I,13 |      była w tej chwili po prostu straszna, bo nie blada, ale sina
 4  I,13 |         pargamin i począł czytać straszną ugodę rozpoczynającą się
 5  I,15 |          dożyjemy? To grunt...~- Straszna rzecz, wiarę przechodząca! -
 6  I,16 |        pierwsi musieli przynieść straszną wieść o zdradzie hetmana
 7  I,16 |       się opierać, bo i wrodzona straszna mściwość pchała go do oporu.~-
 8  I,17 |        dziękuję wam za afekt!... Straszna to rzecz, że musimy hetmanowi
 9  I,19 |      pokusi się o rabunek zamku?~Straszna obawa ścisnęła serce księcia.
10  I,20 |      jeszcze z zawadiaką mającym straszną sławę na całej Żmudzi.~Jednakże
11  I,25 |        wystrzał z muszkietu mógł straszną wojnę rozpętać.~W przewidywaniu
12 II,11 |    prawdę w słowach cudzoziemca, straszną, palącą jak ogień, ale rzetelną.~"
13 II,14 |      siła zabobonu!... Może nowa straszna wojna rozgorzeć!~Miller
14 II,14 |          wyobrażałem sobie wojnę straszną, alem nie myślał, żeby była
15 II,14 |        nie myślał, żeby była tak straszna!~- Nie każda kula zabija,
16 II,15 | widziałem... zaraz z wieczora... Straszna, niepojęta rzecz...~I utkwiwszy
17 II,16 |         czuł, w co się wdał, jak straszna zaciężyła nad nim odpowiedzialność;
18 II,16 |        było prędkiej odpowiedzi, straszna niepewność zaciężyła więc
19 II,17 |        podnosić rękę na tę jakąś straszną, tajemniczą i niebotyczną
20 II,18 |    dawniejszych. Zawrzała walka, straszna, krótka, oświecona blaskami
21 II,19 |      kilimka i okazała się twarz straszna, nabrzmiała, z wytrzeszczonymi
22 II,24 |        pełną jęków, rozpaczliwą, straszną.~A kamienie i złamy skał
23 II,26 |    chętnie. Aż nastała owa uczta straszna, na której ugodę kiejdańską
24 II,28 |    Trastia ich maty mordowała!~- Straszna noc! - rzekł pan Stanisław -
25 II,29 | naznaczona błękitnymi piętnami i straszna przez swój wyraz piekielnych
26 II,29 |        świętego majestatu pełna, straszna. I rosła ciągle jeszcze
27 II,30 |  rozpaliła we wszystkich duszach straszna wieść o podniesieniu przez
28 II,31 |  rozpaliła we wszystkich duszach straszna wieść o podniesieniu przez
29 II,33 |      zaraz w niego utkwiła oczy. Straszna rzecz, co się stało, gdy
30 III,1 |          ten opór, skąd ta wojna straszna na śmierć i życie, której
31 III,4 |         czyniła jazdę polską tak straszną w ręcznej bitwie. Pracowały
32 III,6 |      zwrócić, i wnet poczęła się straszna rąbanina na szable tylko
33 III,9 |          na sławę dla narodu, na straszną naukę dla tych, którzy by
34 III,9 |          i rozpoczęła się rzeźba straszna, lecz krótko trwająca; po
35 III,21|            zdrajcy!" I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym
36 III,23|       kim stoi, pomiarkował się, straszną swą twarz ocukrzył uśmiechem
37 III,27|        dotknęły prawie wody, gdy straszna królewska chorągiew Wojniłłowicza
38 III,27| Wojniłłowiczowskiego konia z tak straszną siłą, że rumak zachwiał
39 III,30|          bronili szczególniej ze straszną zajadłością ciał swych towarzyszów,