Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą
 2  I,4  |        stópek upaść i o auxilia prosić: jako o prochy, strzelby,
 3  I,5  |   wyskoczy i paść jej do nóg, i prosić o zapomnienie, i całować
 4  I,12 |         cudzych krajów, o pomoc prosić. Źle, mości panowie dobrodzieje!
 5  I,12 |      hamować szlachtę, uciszać, prosić, żeby się rozeszła.~- Na
 6  I,13 |  ulitował się nade mną i posłał prosić was do Kiejdan, abym choć
 7  I,16 |         mu się sprzeciwić, nikt prosić o łaskę dla raz skazanych,
 8  I,16 |        okrywać ją pocałunkami i prosić tak serdecznie, jak tylko
 9  I,17 |        karczmie.~- Chciałbym go prosić, by mi pozwolił na konia
10  I,20 |       jednak pierwej namawiać i prosić. W tym celu, aby przybyciu
11  I,20 |        prośbą coś wskóram, póty prosić nie przestanę... i na to
12  I,20 |    zostawił, a przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada.
13  I,21 |     oczyszczać ani miłosierdzia prosić! - powtarzał sobie po tysiąc
14  I,23 |        zawołał pazia i rozkazał prosić do siebie Ganchofa.~- Obejmiesz
15  I,25 |        zawzięty. Umyśliłem tedy prosić waszą książęcą mość, abyś
16 II,2  |     począł się modlić głośno, i prosić z całej duszy i serca:~-
17 II,4  |     mość, choć i nie mamy na co prosić, bo jeno grochem z kiełbasą
18 II,8  |        pana Sapiehę o instancję prosić... Twarz Janusza nabrzmiała
19 II,13 |      swoją drogą mieli posłowie prosić pokornie Wrzeszczowicza,
20 II,15 |    walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: "Przyjdę za dwa tygodnie." - "
21 II,16 | względem króla!~- Ale mam prawo prosić o uwolnienie ze służby,
22 II,21 |      nóg rzucić, kolana objąć i prosić o odpuszczenie win. Szlachcic,
23 II,26 |   nikogo o chleb nie potrzebuję prosić... Gdy jednak partia mi
24 II,29 |          a książę nie chciał go prosić.~Gdyby przynajmniej gorączka,
25 II,34 |     zaniechać, wstyd by mi było prosić, ale tu się jedno z drugim
26 II,35 |    Babinicza wybadasz i sama go prosić będziesz, aby się funkcji
27 II,41 |      zawołał... Waść nie umiesz prosić dość pokornie i na manowce
28 II,41 |        Sapiehy, ma mnie o łaskę prosić i chce wszystkich waszmościów
29 III,3 |   dlatego rozkazywać nie chce - prosić woli; groźby odrzuca, przyjaźń
30 III,12|    ciurowie obozowi poczęli się prosić, aby im wolno było uderzyć
31 III,13|    ciurowie obozowi poczęli się prosić, aby im wolno było uderzyć
32 III,14|        sam króla jegomości o to prosić miałem, czekam jeno, póki
33 III,16|     Bóstwo może rozkazywać. nie prosić - odrzekł jej Bogusław i
34 III,16|     pragnąc się upewnić, kazała prosić do siebie Ketlinga, wiedziała
35 III,16|        przed sobą i na kolanach prosić cię o przebaczenie.~- Nie
36 III,23|          Wówczas ona zaczęła go prosić, iżby odjechał, jeśli się
37 III,26|      polską mową o litość umiał prosić, ten z rozkazu wodza był
38 III,28|       ze łzami w oczach poczęła prosić miecznika, żeby im jechać
39 III,30|        Po tygodniu sami poczęli prosić swego pułkownika, by odwrócił