Tom, Rozdzial
1 I,5 | Księżyc świecił pogodnie, niebo iskrzyło się tysiącami gwiazd,
2 I,5 | jakby spod ziemi; stopniowo niebo czerwieniało coraz bardziej,
3 I,6 | rozlała szeroko. Pogodniejsze niebo jaśniało nad okolicą. Lepszy
4 I,7 | przyjemną światłość; na wierzchu niebo ze słońcem albo z gwiazdami,
5 I,7 | Księżyc wypłynął wreszcie na niebo i oświecił las, drogę i
6 I,8 | ziemię oczy wbijał lub je w niebo podnosił; to znów szedł
7 I,10 | wznosząc oczy ku niebu.~Niebo było jasne i pogodne, żaden
8 I,10 | Mane-Tekel-Fares."~ ~Na świecie niebo pokryło się chmurami i zbierało
9 I,11 | była druga po południu, a niebo bez chmurki. Kwiat lipowy
10 I,20 | burzliwej dzień był piękny i niebo czyste, gdzieniegdzie tylko
11 I,24 | rozwagę.~Tymczasem pod wieczór niebo poczęło się wyjaśniać, mdłe
12 II,6 | później zapłonął cały obóz, aż niebo zaczerwieniło się jakoby
13 II,8 | bo kto ciebie stracił, niebo stracił... Nie masz dwóch
14 II,11 | rozwidniało się coraz bardziej, niebo z bladego stawało się zielone
15 II,14 | uspokoiło się powietrze, niebo wybłękitniało, a słońce
16 II,14 | wtem na krańcach, gdzie niebo zdawało się stykać z ziemią
17 II,15 | był nim objęty, rzekłbyś: niebo otworzyło się nad nim i
18 II,15 | wisiały nad ziemią, ale niebo było czyste i rumiane od
19 II,17 | poczciwą, a spojrzenie jak niebo pogodne, bo już się byli
20 II,17 | spojrzenia w stronę działa, potem niebo rozpatrywał jak astrolog.
21 II,19 | dusze już nie wrócą...~.Niebo otworzy się nad nimi i tam
22 II,19 | nic widzieć, bo z wieczora niebo zawlokło się chmurami i
23 II,23 | tylko w jednym miejscu niebo świeciło się jeszcze czerwono.~
24 II,23 | jeno we wschodniej stronie niebo świeciło się coraz czerwieniej.~-
25 II,25 | schodziła droga. Tymczasem niebo wypogodziło się zupełnie,
26 II,26 | przyrzekam, że zasługi twoje pod niebo wyniosę i sejmowi do nagrody
27 II,33 | istotnie by ci przyjaciele niebo a ziemię jeno zostawili.~-
28 II,42 | wściekłością na jazdę. Tymczasem niebo, które chmurzyło się już
29 III,1 | zajmuje i świeci najmocniej. Niebo było pogodne, więc i w tej
30 III,2 | nich się znajdują, tedy pod niebo ich wynosił, darami obsypał
31 III,3 | dziesiątej rano zaczęła opadać. Niebo błękitne zaświeciło nad
32 III,4 | Sweno spojrzał z rozpaczą w niebo, następnie ścisnął kolanami
33 III,5 | przed magnatem tylko się niebo otworzyło, zrazu przybladł
34 III,11| ścian, okien, dachów bodły niebo wieże strzeliste. Ci z żołnierzy,
35 III,23| nogami zdrajców lub że całe niebo szwedzkie wali się na ich
36 III,26| Tatarzy minęli słup graniczny, niebo zaczerwieniło się łunami,
37 III,26| okienka chałupy, spojrzał w niebo i zawołał:~- Bledną już
38 III,28| Żmudzi, ścina, ziemię a niebo zostawuje.~W końcu zaś:~-
39 III,30| wichru podobna i aż hen, pod niebo uniosła.~Oto list był od
|