Tom, Rozdzial

 1  I,13|        oberszt Ganchof, pułkownik Mirski, Weissenhoff, poseł księcia
 2  I,13|        rzekł znamienity pułkownik Mirski, który całą husarią radziwiłłowską
 3  I,13|   testamentu egzekutorem! - rzekł Mirski.~Wtem olbrzymi zegar, umieszczony
 4  I,13|         nóg księcia. Drugi cisnął Mirski, trzeci Józefowicz, czwarty
 5  I,13|       spora wiązka szlachty; lecz Mirski, najwyższy godnością, i
 6  I,16|        nienawidzą.~- Ogłosisz, że Mirski, Stankiewicz i Wołodyjowski
 7  I,17|          wyciągnięte na słomie.~- Mirski, Stankiewicz, Oskierko! -
 8  I,17|      Szwedom nas wydadzą! - rzekł Mirski. - Tegom się spodziewał.~-
 9  I,17|           na co ośmielić! - rzekł Mirski. - Widać, żeś waść z daleka
10  I,17|       żołnierskiego siąść - mówił Mirski - bo mi kości zdrętwiały.~-
11  I,17|        Bóg miły! - mówił zdumiony Mirski oglądając się na wszystkie
12  I,17|          zbliżać się ku nim.~Wtem Mirski rzekł groźnie:~- Nie krzycz
13  I,17|           młodego w pole! - rzekł Mirski.~- Jezus Maria! toć ja i
14  I,17|           minie! - rzekł poważnie Mirski. - Jakże to nas będziesz
15  I,17|         Birż!... obaczysz - rzekł Mirski.~- Zawracaj do Kiejdan!... -
16  I,17|         zali ja jeden? Nie! i pan Mirski, i pan Stankiewicz, najlepsi
17  I,17|            Gadajże z nim! - rzekł Mirski.~- Toteż chcemy, byś nie
18  I,17|           co chcesz! - zakrzyknął Mirski.~- Już to mój grzech - mówił
19  I,17|      tylko mówiłem - odpowiedział Mirski - aby Kowalskiego do reszty
20  I,17|  Skrzetuski.~- Tak jest! - odparł Mirski. - Ale on buławy ni wielkiej,
21  I,17|      klęski już nadeszły! - rzekł Mirski.~- Pan Czarniecki wielki
22  I,17|         dawni klienci? - zauważył Mirski.~- Prawda, wszelako jak
23  I,17|     lepsza, bo gościniec! - rzekł Mirski.~- Ot, macie. A my jeszcze
24  I,17|        konie, nader silne - rzekł Mirski. - I nasze towarzystwo husarskie
25  I,17|     jednak rozstrzelać! - mruknął Mirski.~Tymczasem Kowalski, widząc,
26  I,17|           czynić przystoi - rzekł Mirski - i musimy bezzwłocznie
27  I,17|    przypalił.~- Po wtóre? - pytał Mirski.~- Po wtóre - odrzekł Zagłoba -
28  I,17|  nieprawda.~- I słusznie! - rzekł Mirski. - Jeżeli jaki oddział wlezie
29  I,18|          drugą skoczyli z rezerwą Mirski i Stankiewicz mając pod
30  I,18|          kanclerski rozum - dodał Mirski - bo że im to pomiesza szyki,
31  I,19|             Wart on tego! - rzekł Mirski. - Bo że tam niektórzy starzy
32  I,20|       izby; za nim weszli hurmem: Mirski, Zagłoba, dwaj Skrzetuscy,
33  I,20| rezolutnie szedł na śmierć!~Na to Mirski:~- On kilkunastu towarzystwa
34  I,20|           młodu karmić! - zawołał Mirski.~- Ha ! co? - zawołał Zagłoba. -
35  I,20|         nami? - zapytał miecznika Mirski.~- Nie osiedzę ja się tu
36  I,21|          uciekli tacy ludzie, jak Mirski, Stankiewicz i Oskierko,
37  I,25|  Wołodyjowski, a jest z nim i pan Mirski, i pan Oskierko, i dwóch
38 II,4 |          Wołodyjowskim?~- Był pan Mirski - mówił Butrym - ale go
39 II,6 |         Wołodyjowski, Skrzetuscy, Mirski i Oskierko zginęli z rąk