Tom, Rozdzial
1 I,3 | parskanie koni, tętent i krzyk woźnicy.~Wreszcie pan Andrzej
2 I,5 | czeladnej, posłyszeli ów krzyk i pędem wpadli do izby.
3 I,7 | straszny, potem stłumiony krzyk... jednocześnie Kmicic rozłożył
4 I,15 | ze Stachowiczem... A jaki krzyk!... Widzę, mości panowie,
5 I,18 | się szybko w różne strony. Krzyk ludzki mieszał się z odgłosem
6 I,18 | jednocześnie odzywał się krzyk ludzki przeraźliwy i znów
7 I,20 | chwili rozległ się jego krzyk przeraźliwy. Rycerze skoczyli
8 II,14 | dachówek i krokwi, a potem krzyk: "Wody!", targnął słuchem
9 II,15 | niedolę oblężenia i straszliwy krzyk srożącego się żołnierstwa
10 II,15 | się szum faskuli, potem krzyk krótki, urywany i światło
11 II,15 | kamienie gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: "Przyjdę
12 II,15 | piersi z pistoletu. Wtem krzyk straszny i wraz z nim salwa
13 II,18 | gromem rażony.~Jednocześnie krzyk: "Prać!", rozległ się w
14 II,18 | trzech, bo którykolwiek krzyk by uczynił.~- To dobrze.
15 II,18 | porwały go za gardło i zdusiły krzyk przerażenia. Kosma i Damian
16 II,23 | tchu w piersiach końskich.~Krzyk rozpaczy wydobył się z piersi
17 II,24 | któregoście uratowali!~Na te słowa krzyk uczynił się w tłumie: "Król!
18 II,24 | Zapanowało takie uniesienie, taki krzyk i szlochanie, że aż biskupi
19 II,29 | oblężenia Częstochowy, gdy jeden krzyk straszny wyrwał się z piersi
20 II,29 | dział.~Nagle dał się słyszeć krzyk kilku tysięcy głosów, po
21 II,30 | ukazaniem się królewskim krzyk się czynił pomiędzy tłumami,
22 II,31 | ukazaniem się królewskim krzyk się czynił pomiędzy tłumami,
23 III,4 | tatarską modą Szwedów i czyniąc krzyk, poczęły siec zmieszanych
24 III,4 | mimowolnych widzów wyrywał się krzyk straszny. Chwilami rozlegał
25 III,6 | ziemię, po czym, wydawszy krzyk okropny, rzucił się na kształt
26 III,9 | naokół karczmy rozległ się krzyk: Ałła!, i huk kilku wystrzałów.
27 III,9 | machnął buzdyganem. Ludzie krzyk uczyniwszy pomknęli za nim
28 III,9 | się chorągwie na wyścigi; krzyk komendy pomieszał się z
29 III,11| uczyniło się zamieszanie.~Nagle krzyk powstał tak wielki, że aż
30 III,11| blasku płonących szop, wydał krzyk przeraźliwy i straszny,
31 III,15| roztrąca spiętrzone fale morza. Krzyk tratowanej hołoty pomieszał
32 III,27| chwila mógł się już przerwać. Krzyk oficerów, zwołujących w
33 III,27| krajczego Michała Radziwiłła.~Krzyk straszny: "Bij, zabij!",
34 III,27| słychać trzask łamanych dzid; krzyk okropny rozdziera powietrze;
35 III,27| jak Wojniłłowiczowa siły. Krzyk wzmaga się na całym pobojowisku.
36 III,27| Pan Andrzej wydał okropny krzyk radości i nie wstrzymując
37 III,27| miłościwy!~Tu powstał taki krzyk, jakby nowa bitwa się zaczęła.
38 III,29| zesłabł, a coraz potężniejszy krzyk nieprzyjaciela zwiastował
39 III,29| bez miłosierdzia. Słychać krzyk, jęki, świst szabel. Jedni
|