Tom, Rozdzial

 1  I,5  |       szlachcic. - Hejże, panowie bracia!~- Milczeć! - huknął potężnym
 2  I,7  | szlachcica między wszystką drobną bracią laudańską. Jakoż trzy córki,
 3  I,10 |          wprowadzać, bo się o nią bracia urażała mocno, jako godności
 4  I,10 |          wojewoda - jużci nie my, bracia szlachta, którzy ją piersiami
 5  I,10 |        szlachta!" Zdrada, panowie bracia!~- Król, król zdrajca! -
 6  I,10 |      zakrzyknął: - Mości panowie! bracia, serdeńka! Posłuchajcie
 7  I,10 |      odzywały się głosy: "Panowie bracia! ratujcie się!" A inne wołały: "
 8  I,10 |          głosem:~- Mości panowie, bracia najmilsi! Nie trwóżcie się!
 9  I,10 |       Gustawowi... Mości panowie, bracia najmilsi! Oto wiozę ze sobą
10  I,10 |     tubalny głos: "Mości panowie, bracia najmilsi!" - Na koniec obaj
11  I,10 |        Ratujcie ojczyznę, panowie bracia! Na imię Boga! Kto szlachcic,
12  I,12 |       zadziera i szlachtę młodszą bracią nazywa, i swój konterfekt
13  I,12 |        wołał: "Na Szweda! panowie bracia! na Szweda!.. " Poprzysięgnijmy
14  I,12 |         potrzeba.~- Mości panowie bracia!... Widzieliście, jako dwóch
15  I,20 |           Ratujcie, mości panowie bracia, wolność szlachecką!~- Nie
16  I,22 |    utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę tu
17  I,22 |         dzikim gniewem.~- Panowie bracia ! - rzekł hetman - książę
18  I,22 |             Dziękuję wam, panowie bracia!... - rzekł poważnie.~W
19  I,23 |      przytrafia się, że i rodzeni bracia do różnych partyj należą.
20 II,6  |         Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg,
21 II,7  |      jakby na przyjazd króla.~Gdy bracia po ceremonialnym powitaniu
22 II,7  |            Te listy! te listy!...~Bracia umilkli na chwilę, po czym
23 II,8  |          niego utoczył.~Tymczasem bracia zostali sam na sam. Mieli
24 II,9  |     poszedł pod wiechy, aby się z bracią szlachtą nagadać. Lecz nie
25 II,9  |           wesoło i bezpiecznie. A bracia drobna szła piechotą przy
26 II,13 |   klasztoru oddać nie chcieli?... Bracia najmilsi, wspomnijcie i
27 II,13 |    mosiężnym dźwiękiem otrębując. Bracia najmilsi! Niech każdy ku
28 II,13 |      żebraczki zsyła. Brońmy się, bracia, bo zaprawdę takich auxiliów
29 II,13 |         Bogarodzicielki! Na mury, bracia ukochani!~- Na mury! na
30 II,14 |         donośny, choć spokojny:~- Bracia, radujmy się! godzina zwycięstw
31 II,16 |          czcigodni, i wy, panowie bracia szlachta, chwyciliście za
32 II,16 |  samotności i milczenia powołują? Bracia moi, ojcowie czcigodni i
33 II,16 |          ksiądz Kordecki mówił:~- Bracia moi! Nie śpię i ja, gdy
34 II,16 |           zmoże? Jeżeli tak jest, bracia moi, to grzeszne wasze myśli
35 II,17 |     Kordecki rzekł:~- Do kaplicy, bracia moi, do kaplicy!~I poszedł
36 III,4 |           a tam już jakiś ratunek bracia dla niego obmyślą.~Skoczył
37 III,15|          żałowano tu naszej krwi, bracia, hojnie nią szafowano, a
38 III,15|     samego nieprzyjaciela. To my, bracia, substancję zostawiamy bez
39 III,17|           nie opowie! Bóg pomoże, bracia pomogą, obywatele pomogą,