Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         Oleńka spoglądała nań z boku, rada, że je i pije, potem
 2  I,5  |      się spać spokojnie, jeno z boku, w szyi, widać mu było dużą
 3  I,8  |     zbliżył się, poklepał go po boku, następnie jął liczyć warkocze
 4  I,10 |     Wtem Ostrożka, stojący przy boku wojewody, uderzył się kilkakroć
 5  I,11 |   począł mimo woli macać się po boku jakby szukając szabli.~-
 6  I,12 |       tu i przyjechali, żeby od boku księcia wojewody nie odstępować -
 7  I,13 |      ujrzała pana Andrzeja przy boku hetmańskim, więc mogła nieco
 8  I,13 |         Kiejdanach, wolny, przy boku hetmańskim, dumny i strojny
 9  I,20 |      nie stał w pośrodku, ale z boku. Widocznie dawniej dom był
10  I,23 |        w Kiejdanach przy naszym boku?~- Wasza książęca mość na
11 II,4  |    zbrojną czeladzi szablę przy boku.~- Możesz wasza mość być
12 II,6  |       pana Wołodyjowskiego przy boku. Był to człowiek już w wieku
13 II,8  |     przycisnął z lekka do swego boku jej rękę.~Tak przyszli do
14 II,16 |     szabelce (tu uderzył się po boku) wspominano nie tylko tu
15 II,18 |      najlepszej jazdy jest przy boku naszego pana... To nie żarty...
16 II,18 |    płonącym kwaczem Kmicicowego boku, po czym rzekł:~- Nie za
17 II,18 |         kwacz i przyłożył go do boku nieszczęsnego wisielca,
18 II,18 |      odjąwszy wreszcie kwacz od boku Kuklinowskiego, przyłożył
19 II,19 |     Polacy, znajdujący się przy boku szwedzkiego jenerała, poznali
20 II,20 |     Zbaraża. Ten stał przy jego boku z sześciu tysiącami niezrównanej
21 II,21 |      mało kto... Już cię też od boku naszego nie puścim i da
22 II,21 |     innych, którzy jeszcze przy boku najezdnika stoją, w oczy
23 II,27 |     Łańcuta i Lwowa, mając przy boku pana marszałka koronnego,
24 II,30 |   jakoby nowe wojska, stojące z boku katedry.~Ze mszą wyszedł
25 II,31 |   jakoby nowe wojska, stojące z boku katedry.~Ze mszą wyszedł
26 II,33 | niedawne czasy, gdyśmy to nie z boku, ale wprost w ślepia patrzyli
27 II,34 |          gdy Kmicic, który przy boku królewskim podczas audiencji
28 II,41 |         się Głowbicz z drugiego boku:~- Wasza miłość! dawnom
29 II,42 |  wypadła jazda i zajechała go z boku. On umknął się, poszedł
30 III,4 |     było doskonale, bo jechał z boku, o kilkanaście kroków od
31 III,6 |    gębie i czerwone wstęgi przy boku nosi.~- Konia zaś jego poznałbyś?~-
32 III,9 |   przepaść niezgłębioną. Wtem z boku nowe zabrzmiały wrzaski:
33 III,10| przeszli poniżej przez inny i z boku was zaszli? - przerwał Czarniecki.~
34 III,26| szwedzkiego oficera, który przy boku Karolowym wówczas był i
35 III,27|     widząc ich zajeżdżających z boku. ~Lecz był to żołnierz,
36 III,27|    własne wozy wpadają na nią z boku. Ostatnie czworoboki pękają
37 III,27|         Kazimierz, uderza nań z boku ze swą nadworną husarią
38 III,27|         że rapier księcia aż do boku końskiego odleciał i nim
39 III,29|     mimo że szabelkę miała przy boku i kołpaczek rysi na głowie,