Tom, Rozdzial

 1  I,1  |              panna.~- Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał,
 2  I,1  |           równymi nam się być mienią. Alem sobie pomyślał: okrzyczą
 3  I,3  |           wyznaczył.~- Mówiłeś o tym, alem nie chciał wierzyć. Skąd
 4  I,8  |        jeździł i w ślepki ci patrzył, alem żołnierz, a tam trąby na
 5  I,8  |             dalej:~- Ubogim żołnierz, alem szlachcic i człek uczciwy,
 6  I,9  |              z tamtego świata wracam, alem to sobie przed spotkaniem
 7  I,13 |          tylko jak ojciec przebaczył, alem cię pokochał jak syna...
 8  I,13 |                jechać, nie jechać?... Alem nie śmiał jechać, żeby mnie
 9  I,14 |               się tego, co się stało, alem się na tobie zawiódł. Nie
10  I,16 |               brałem ją zbrojną ręką, alem sobie potem przyrzekł, że
11  I,21 |              bo o głowę twoją chodzi. Alem ci już przebaczył... Tych
12  I,26 |                a potem nie dotrzymał. Alem to myślał: ja głupi, on
13  I,26 |             mi na łbie dębem stawały, alem słuchał i wysłuchał do końca!...
14 II,1  |           drugie, i skoczyłem za nim, alem w pierwszym dole utknął.
15 II,4  |                słyszało się to i owo, alem nie sługiwał.~- Skądże to
16 II,4  |              przyjaciel, niż myśli... Alem go chciał minąć, bo nie
17 II,14 |     wyobrażałem sobie wojnę straszną, alem nie myślał, żeby była tak
18 II,18 |                 Kazałbym go powiesić, alem sam żołnierz i odwagę a
19 II,23 |             ciężej zawinił od innych, alem się też i pierwej obejrzał...
20 II,26 |          dziwne słowo w owym wąwozie, alem myślał, że cię delirium
21 II,26 |             zapadały jeden po drugim, alem sobie z tego nic nie robił,
22 II,26 | nieprzyjacielską fortunę restaurował, alem jej i przysporzył. Mam jeszcze
23 II,26 |             to jest łgarstwo bezecne, alem się właśnie tam nawrócił,
24 II,32 |         rzucił, wasza królewska mość, alem pierwszy raz, a daj Boże,
25 II,39 |       zachwyciłem, z dwiema armatami, alem co większe potopić musiał.
26 II,41 |            rzekł. - Rad bym cię miał, alem słowem książęcym za bezpieczeństwo
27 II,42 |          cnotliwej stali nie puściła, alem zemdlał.~- Tę misiurkę powinieneś
28 III,2 |               nie prince (rzecze mu), alem archiduków więźniami w moim
29 III,2 |          polonus sum, nic więcej, co? Alem u siebie. Ja Zamoyski, a
30 III,4 |            wiedziałem, że tak będzie, alem był gotów cię pomścić!~Mistrz
31 III,7 |           jego nie mógł przeszkadzać. Alem ja zwietrzył tę intencję. "
32 III,8 |           czym on mnie chciał gościć, alem go zostawił żywego.~- Zmarzł.~-
33 III,11|            gospodarzowi nie uchybiać. Alem już ślubował, że na przyszły
34 III,18|         wiedziałem - mówił miecznik - alem w pierwszej chwili nie uważał
35 III,19|                 w handlu mam straty", alem mu rzekł: w nagrodę skórę
36 III,24|          gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział, że za każdy
37 III,24|                Na nic dobry przykład! Alem mu prorokował, że mu na
38 III,25|          gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział, że za każdy
39 III,25|                Na nic dobry przykład! Alem mu prorokował, że mu na