Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     ruszenia do Rosień nie poszedł, albowiem w wojnach kozackich kula
 2  I,12 |        dziedzińcu ruch już panował, albowiem przed głównym korpusem musztrował
 3  I,12 |       myliło ich pierwsze wrażenie, albowiem siedział przed nimi Janusz
 4  I,19 |          się o życie jego obawiano, albowiem straszliwy atak astmy oddech
 5  I,19 |            umiał, a świetnie umiał, albowiem niemal od dziecinnych lat
 6  I,25 |           roztropnie, ale i mądrze, albowiem zaledwie rano zdołał szaty
 7 II,2  |             znał Kiemliczów dobrze, albowiem ojciec i dwaj synowie służyli
 8 II,3  |          względem hetmana wiedział, albowiem skonfederowane chorągwie
 9 II,4  |          teraz słynnego pułkownika, albowiem sądził, że nie mając innych
10 II,5  |          był rzeczywiście, nie miał albowiem jeszcze ani wałów, ani ratusza,
11 II,6  |             zniszczyła bezczynność.~Albowiem rzeczy tak się złożyły dziwnie,
12 II,6  |           Szwedom przeprawy bronić; albowiem owi Podlasianie, Lublinianie
13 II,6  |          szlachta drobna i większa, albowiem gdy wieść się rozeszła,
14 II,9  |            nie zawsze się zdarzało, albowiem po dostawieniu spyży pędzili
15 II,10 |          ale miasta bogate i możne, albowiem przywołano głodnego, który
16 II,11 |      szlachcicem z Sochaczewskiego, albowiem dziwnym mogłoby się to wydawać
17 II,13 |             myśl poddania. Haniebna albowiem i niegodziwa rzecz jest
18 II,15 |        młodzieńcy w piecu ognistym.~Albowiem tak samo jak dnia wczorajszego
19 II,19 |             rzekł ksiądz Kordecki - albowiem arka Noego nie może zginąć
20 II,24 |          ostatnie zdanie przemogło, albowiem w ten sposób spotkanie się
21 II,27 |            nie potrzeba było gróźb, albowiem zapał niezmierzony ogarnął
22 II,29 |            mój miłościwy nie wierz, albowiem z tymi ja tylko za jedno
23 II,30 |      pospolitego ruszenia, w niczym albowiem nie przypominało ono owego
24 II,30 |          lecz omijały główne drzwi, albowiem król, biskupi i dygnitarze
25 II,31 |      pospolitego ruszenia, w niczym albowiem nie przypominało ono owego
26 II,31 |          lecz omijały główne drzwi, albowiem król, biskupi i dygnitarze
27 II,34 |         pole do pana Czarnieckiego, albowiem chce, aby i Szwedzi przekonali
28 II,39 |           księcia napadła konfuzja, albowiem zaraz począł suponować,
29 III,2 | Borzobohatej czegoś się dowiedzieć, albowiem wprost pytać osądził za
30 III,4 |             tego podjazdu zależało, albowiem w najgorszym razie powinien
31 III,6 |   postanowił zażyć nieco spoczynku, albowiem poprzedniej nocy oka nie
32 III,9 |    ekspedycję narzekał pan Zagłoba, albowiem nawet przesławny Wiśniowiecki
33 III,12|             mu na pożytek ta nauka, albowiem odtąd nie bywało już uczt
34 III,13|             mu na pożytek ta nauka, albowiem odtąd nie bywało już uczt
35 III,16|             się działo w Taurogach, albowiem zaślepiało go to, że sam
36 III,17|      Paterson uwierzył z łatwością, albowiem szlachcic i uchodził za
37 III,24|      litewską dywizją nie spieszył, albowiem z wielką gorliwością zajął
38 III,25|      litewską dywizją nie spieszył, albowiem z wielką gorliwością zajął
39 III,28|           przewidywał, co go czeka.~Albowiem w tydzień później Braun