Tom, Rozdzial

 1  I,2  |          wprost Ranickiego; on zaś wyciągnął rękę. Pistolet chwiał mu
 2  I,3  |            podniósł się w saniach, wyciągnął ręce do góry i począł krzyczeć,
 3  I,9  |          uśmiech na twarzy gościa, wyciągnął ku niemu wychudłą dłoń i
 4  I,13 |   przyjacielem!~To rzekłszy książę wyciągnął rękę, a młody rycerz uchwycił
 5  I,13 |  Stankiewicz w uniesieniu rozpaczy wyciągnął pułkownikowską buławę zza
 6  I,13 |     zwrócił się do Billewiczówny i wyciągnął do niej ręce:~- Oleńka!...
 7  I,14 |        głowę!..~To rzekłszy książę wyciągnął obie ręce do góry, jakby
 8  I,23 |       ludzkiej postawił! Tu książę wyciągnął rzeczywiście ręce, jakby
 9  I,25 |     rozparł się wygodnie w fotelu, wyciągnął nogi i założywszy niedbale
10  I,25 |   wystąpiły lekkie rumieńce. Nagle wyciągnął rękę i rzekł: ~- Przepraszam
11  I,25 |         wiadro w wodzie, następnie wyciągnął je spiesznie i porwawszy
12  I,26 |      krócicę...~To rzekłszy książę wyciągnął zbolałe ręce, aby je wyprostować
13  I,26 |        zwiódł i naprzód na to mnie wyciągnął, żem mu na krucyfiksie zaprzysiągł,
14  I,26 |          do jego rumaka.~Rumak zaś wyciągnął się jak sarna i biegł z
15 II,1  |       zgrzytnął pan Kmicic zębami, wyciągnął ręce ku Żmudzi, na której
16 II,4  |        jeno zbliżył się do komina, wyciągnął palącą się głownie i trzymając
17 II,6  |            Zagłoba ręce ku północy wyciągnął i począł krzyczeć:~- Przychodź
18 II,12 |          do miecza i rozlewu krwi, wyciągnął do góry i klęczał w upojeniu,
19 II,13 |           ziemię nogami, lecz wnet wyciągnął się i pozostał bez ruchu.~-
20 II,14 |            nastąpi...~Nagle Kmicic wyciągnął rękę i począł mówić szybko:~-
21 II,19 |        tylko pragnął, tedybym ręce wyciągnął ku Tobie i wołałbym z głębi
22 II,21 |       uśmiechnął się dobrotliwie i wyciągnął rękę.~- No, niechże będzie
23 II,30 |            oczy zwrócił ku niebu i wyciągnął obie ręce.~Uciszyło się
24 II,31 |            oczy zwrócił ku niebu i wyciągnął obie ręce.~Uciszyło się
25 II,34 |            stołu nie przewrócił, i wyciągnął się jak struna.~- Wedle
26 II,34 |         głowę kołpak Subaghaziego, wyciągnął zielony piernacz, który
27 II,41 |          się przysłużysz...~Kmicic wyciągnął już buławę i ścisnął za
28 II,41 |            Bogusławowych.~A książę wyciągnął je umyślnie tak, że koniec
29 II,41 |            ruszył z miejsca, potem wyciągnął się w długiego węża.~Ujechawszy
30 III,5 |         czego gdy nie chcą czynić, wyciągnął je na brzeg; tedy dopiero
31 III,6 | zaciśniętymi zębami; żaden rąk nie wyciągnął, żaden nie zawołał o litość.~
32 III,18|          nie umkniesz!~To rzekłszy wyciągnął rękę, a miecznik, w którego
33 III,23|         Bützowa, który przeciw nim wyciągnął, i przepłukiwali bez miłosierdzia
34 III,24|     warszawskiej skóry najpierwszy wyciągnął.~- Dla Boga! - rzekł Kmicic -
35 III,25|     warszawskiej skóry najpierwszy wyciągnął.~- Dla Boga! - rzekł Kmicic -
36 III,26|     wzniósł do góry, ręce ku niebu wyciągnął i uroczystym głosem zawołał:~-
37 III,27|       Usłyszawszy to pan Gosiewski wyciągnął buławę z tulei przy kulbace
38 III,27|           tą oto ręką!~To rzekłszy wyciągnął prawicę, lecz w tej chwili