Tom, Rozdzial

 1  I,14 |       ze swoimi pułkami, za nim wuj elektor brandenburski, a
 2  I,17 |           rzekł Zagłoba.~- Masz wuj gorzałki! - rzekł pan Roch. -
 3  I,17 |        wszystko Rochy?~- Jakbyś wuj wiedział, że każden, jeśli
 4  I,17 |    straszny to ciężar!~- At! co wuj gadasz! Dalibóg, zlezę z
 5  I,17 |        wiesz, Rochu, co to jest wuj?~- Wuj - to wuj.~- Bardzoś
 6  I,17 |        Rochu, co to jest wuj?~- Wuj - to wuj.~- Bardzoś to roztropnie
 7  I,17 |         to jest wuj?~- Wuj - to wuj.~- Bardzoś to roztropnie
 8  I,18 |       postąpił.~- Zgubiłeś mnie wuj z kretesem, bo nie tylko,
 9  I,18 |   Zaliby się im nie powiodło?~- Wuj stary wojskowy i możesz
10  I,18 |       na coś przyda.~- Słyszysz wuj tętent? Wolno idą. Musieli
11  I,21 |    pomocy od wuja elektora; ale wuj elektor marudził, widocznie
12  I,25 |         polska, książę Oranii i wuj elektor brandenburski, ale
13  I,25 |     szwedzkim partyzantem, póki wuj elektor rzekomie jeszcze
14  I,26 |       elektor brandenburski mój wuj, książę Oranii jego szwagier,
15 II,6  | dobitnym, stentorowym głosem:~- Wuj... nie... łże!...~I sapiąc
16 II,6  |        zapytały liczne głosy.~- Wuj najstarszy! - zakrzyknął
17 II,28 |       co? Mam głowę na karku?~- Wuj ma głowę na karku! - zawołał
18 II,28 |    uczynię! - odparł Zagłoba.~- Wuj tak uczyni! - dodał Roch
19 III,5 |    którzy mnie znacie.~- Mógłby wuj! - ozwał się Roch Kowalski.~
20 III,6 |         go do kulbaki przeciął! Wuj to myśli, że ja zgoła nie
21 III,7 |       Rochu! - rzekł Zagłoba.~- Wuj zawsze jedno, a ja, jakom
22 III,8 |       być!" "Czemu?" "Boby mnie wuj za kpa ogłosił!" "A takżeś
23 III,8 |         z ciebie rad!~- Przecie wuj rad! - odrzekł Roch.~- Szubienica
24 III,9 |       wojna, powtarzam!~- Skoro wuj myślisz, że księżyc sperka,
25 III,9 |        że księżyc sperka, to go wuj zjedz! - rzekł Roch.~- Gdybym
26 III,9 |      utracił.~- Jeśli ja wół, a wuj mój wuj, to wuj co?~- A
27 III,9 |         Jeśli ja wół, a wuj mój wuj, to wuj co?~- A ty, kpie,
28 III,9 |       ja wół, a wuj mój wuj, to wuj co?~- A ty, kpie, myślisz,
29 III,10|        Kowalski przyświadczy.~- Wuj prorokował! - rzekł Roch.~-
30 III,12|    powtarzam! tumult uczynię!~- Wuj tumult uczyni! - zagrzmiał
31 III,12|        bądź! czego buczysz!~- A wuj to nie buczy? - odparł Roch.~-
32 III,13|    powtarzam! tumult uczynię!~- Wuj tumult uczyni! - zagrzmiał
33 III,13|        bądź! czego buczysz!~- A wuj to nie buczy? - odparł Roch.~-
34 III,15|  małpiego króla mnie ogłoszą!~- Wuj musi tę konfuzję zatrzeć! -
35 III,15|      Niech kto powie, że to nie wuj!... - powtórzył Roch.~- ...
36 III,18|     wszakże jesteście, jako mój wuj brandenburski. Skoro w naszej
37 III,18|       powolność, do której go i wuj elektor nakłania.~- Jakże
38 III,23|       Szwedów, jak na początku. Wuj elektor milczy, jak zwykle,