Tom, Rozdzial

 1  I,9  |         całkiem mnie spostponowała; po wtóre: gdy cię tu Domaszewicze
 2  I,10 |               Litwie i na Ukrainie; po wtóre, że w Warszawie ani król
 3  I,12 |              zachwianą, poprawić, a po wtóre, że wojnę kocha...~- Tak
 4  I,15 |           nieszczęściem ojczyzny, a po wtóre, iż hetmanowi posłuszeństwo
 5  I,17 |               spaliśmy jako i ty, a po wtóre, każdy by pierwej sobie
 6  I,17 |         pierścień, panie Michale, a po wtóre, ludzie właśnie tylko co
 7  I,17 |               zbyt nie przypalił.~- Po wtóre? - pytał Mirski.~- Po wtóre -
 8  I,17 |            wtóre? - pytał Mirski.~- Po wtóre - odrzekł Zagłoba - że gdybyśmy
 9  I,22 |             próżno wstydu najeść. A po wtóre: winien czy nie winien,
10  I,23 |           dlatego, żeby nie chciał, po wtóre, że sam nie ma. Co jest
11  I,23 |              Żydów, niech weźmie... Po wtóre, niech o konfederatach myśli,
12  I,24 |          bezpieczeństwa własnego, a po wtóre, dla powagi swojej poselskiej
13  I,25 |                 czuł, że to na nic, po wtóre: nie chciał.~- Ej, żeby
14  I,25 |     zagranicznymi magnatami odbyte, po wtóre: dla jego szczególnej postawy,
15 II,4  |               przeciw elektorowi, a po wtóre, że szaremu szlachetce,
16 II,6  |             pole zalegli. To raz, a po wtóre: czego nam brak? Nie ludzi,
17 II,6  |             Zagłoba o to nie pytał, po wtóre, lepiej było oddać na wojsko
18 II,6  | odpowiedzialność na mnie, to raz! A po wtóre, nie przystoi mojej godności
19 II,6  |              wątek mowy przerwał, a po wtóre, iż wieść o Radziwille wielkie
20 II,10 |            kawalerowi za ratunek, a po wtóre przeczytaj nam proroctwo
21 II,11 |         dlatego, że sami tego chcą; po wtóre, że na to zasługują. Ekscelencjo!
22 II,14 |           twierdzy użyć nie mógł, a po wtóre, że ludzie szli niechętnie
23 II,16 |             dla samego poselstwa, a po wtóre, żeby wszystko obejrzeć
24 II,28 |              Radziwiłła zawziętość; po wtóre, jakże to się zawziął, kiedy
25 II,37 |                 Bo naprzód wychudł, po wtóre przybyła mu przez twarz
26 II,38 |                 Bo naprzód wychudł, po wtóre przybyła mu przez twarz
27 II,40 |     sapieżyńskich wojsk przyjechał; po wtóre, że poseł wiele miał do
28 II,42 |             nie miał jej do zbytku, po wtóre, czasu na ściągnięcie jej
29 III,12|               całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z saku
30 III,13|               całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z saku
31 III,23|              że mu chodzi o mnie, a po wtóre, jak mniemam, o moje majętności.
32 III,23|              morzem jest Szwecja, a po wtóre: przed kim żeśmy to tak
33 III,23|                że księcia kochał, a po wtóre, wiedział, że w razie śmierci
34 III,24|       odpowiedział Wołodyjowski - a po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego,
35 III,25|       odpowiedział Wołodyjowski - a po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego,
36 III,28|                był w innej stronie; po wtóre, często zapadał tak, że
37 III,29|           chłody wielkie nastały, a po wtóre, przez samą ciekawość widzenia
38 III,31|         dlatego, że były spalone, a po wtóre, że mu milej było przy dziewczynach