Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    włodarz, stary Znikis, siada z tobą i wraz do mnie przybywa -
 2  I,6  |    przyjmę; niech ona pierwsza za tobą się wstawi, tedy jej orędownictwa
 3  I,7  |        wojny wrócili, i ci mają z tobą obrachunki za rozbój i za
 4  I,8  |        Gradywa wołają... Któż nad tobą będzie czuwał?... Moja mościa
 5  I,10 |          Ostrożka - równy on ma z tobą kontempt dla Szwedów i niech
 6  I,12 |          wypoczywał, ale pojadę z tobą do Kiejdan. Teraz nocami
 7  I,13 |       młodzi gotowi wszędy iść za tobą. Dla Boga, powinieneś pójść
 8  I,13 |     stracił... Owóż stoi tu przed tobą taki desperat w osobie tego
 9  I,14 | Radziwiłłem.~- Mości książę! ja z tobą do śmierci! ojcze ojczyzny!
10  I,18 |        być wdzięczny?~- Za to, że tobą zdrajca nie orze jak wołem,
11  I,20 |        Książę chce się rozmówić z tobą i chce, abyś w tych czasach
12  I,20 |      Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć.
13  I,20 |       znajdziesz, która by się za tobą ujęła. Raz cię już, słyszałem,
14  I,20 |     pewnie i ona nie ujmie się za tobą.~Tu oczy wszystkich zwróciły
15  I,23 |         wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych
16  I,24 |           wyrok wydałaś?... Bóg z tobą!... Wiedzże o tym, że zbawienie
17  I,25 |         Ale czemu to brat nigdy z tobą szczerze nie mówił?~- Może
18 II,2  |      przyłóż co prędzej, bo mam z tobą pogadać, a szczęki bolą.~
19 II,4  |     powtarzało mu:~"Znów trupy za tobą, i nieszwedzkie..."~"Boże,
20 II,5  |      pociecha!... Cóż się teraz z tobą dzieje?~- Mój jegomość,
21 II,8  |        jak brata, nie przestanę z tobą o Jana Kazimierza się spierać.
22 II,8  |           okazać, tedy pole przed tobą. Miasto wojnę domową zaczynać,
23 II,17 |       nasze, opieka boska pójdą z tobą... ~- W takiej kompanii
24 II,19 |      tobie musimy podzielić się z tobą wstydem i hańbą, nie mogąc
25 II,23 |          pana Kmicica:~- Ale to z tobą można by jako z sokołem
26 II,23 |        nie przyjmuj... Wolałbym z tobą jeno w przywiązaniu do osoby
27 II,32 |     powtarzał. - A jestże on tu z tobą?~- Na rozkazy waszej królewskiej
28 II,33 |            Dla Boga! dobrze, że z tobą, panie Michale, nie sam
29 II,34 |          zechcą tak daleko iść za tobą?~- Ano! ano! niech jeno
30 II,41 |   wydostaniesz się... Kiemlicze z tobą. Zdrajcę zgładzisz, za krzywdy
31 III,6 |    uciekał przed nikim, jak przed tobą. Chwałą niezmierną się okryłeś,
32 III,10|         miłuję, i ciężko mi się z tobą rozstawać, ale tu jest dla
33 III,10|     zawołał żałośnie. - Gonić pod tobą, wodzu wielbiony, przywykłem,
34 III,18|         ja, ale i ona pociągnie z tobą w pole! Wybaczaj, wasza
35 III,18|   odpowiesz za niego!~- Nie przed tobą, sługo! Precz!~Sakowicz
36 III,19|            inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.~- Wasza książęca
37 III,23|         tak też mniemam, że i nad tobą będzie lepsza od mojej,
38 III,27|     westchnął:~- Ej, poszedłbym z tobą z taką ochotą jakby do raju!