Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       pan podkomorzy.~- Tak już powiedz, kochanieńka: udał ci się
 2  I,4  |        żyje? Wielmożna panna mu powiedz, żeby on ich przepędził
 3  I,6  |     Bogiem.~- Kłaniam do nóg.~- Powiedz panu... czekaj... powiedz
 4  I,6  |       Powiedz panu... czekaj... powiedz panu... niech go Bóg wspomaga...~
 5  I,7  |     sobie jad,~Kiedy cię kocha, powiedz mu: "at!"~ ~Pan Wołodyjowski
 6  I,9  |    odbił, gdybyś waćpan chciał. Powiedz mi, gdzieś się tak wyuczył?~-
 7  I,10 |         deesse patriae. A teraz powiedz mi waćpan: macieli jakie
 8  I,10 |   wojewoda.~- Bóg ci zapłać!... Powiedz no mi, Krzychu: nie starałżeś
 9  I,12 |         nie możem dać więcej, a powiedz panu Skrzetuskiemu, że Radziwiłł
10  I,12 |      wybaczaj, że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że
11  I,12 |       że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że nie zginie,
12  I,12 |             Panie Harasimowicz, powiedz tam w sali zebranym panom
13  I,12 |        Ja! - odrzekł Zagłoba. - Powiedz wasza miłość księciu panu
14  I,14 |    astma mnie dusi. Charłampowi powiedz, żeby do Upity po chorągiew
15  I,14 |        podochocić im pozwoli... Powiedz mu, że Dydkiemie w dożywocie
16  I,15 |    panie Michale?~- W Upicie!~- Powiedz mi jeno, jestżeś pewny,
17  I,17 | komendanta - rzekł wachmistrz - powiedz mu, że szkapy ledwie nogi
18  I,20 |      słychać, moi dragoni jadą! Powiedz no który jeszcze słowo,
19  I,20 |        waćpan, panie mieczniku, powiedz pannie, jak się rzecz ma
20  I,20 |        tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy
21  I,23 |      pytał, co tu ludzie myślą, powiedz mu, że żałują, iż graf Magnus
22  I,26 |     przerwał pierwszy książę:~- Powiedz mi, panié Kmicic - rzekł -
23 II,4  |      ich panu Wołodyjowskiemu i powiedz mu ode mnie, żem mu nie
24 II,4  |        później...Uważaj waćpan! Powiedz mu, że ci ludzie mnie napadli
25 II,4  |     rzekł Rzędzian.~- Czekaj... Powiedz jeszcze panu Wołodyjowskiemu,
26 II,7  |         mogłem, nie mogłem...~- Powiedz mi, czy naprawdę on nam
27 II,8  |     prowadząc ją do stołu - ale powiedz mi, piękna bogini, jakim
28 II,34 |         Ale gdyby się zdarzyło, powiedz, co wiesz. A bacz na wszystko
29 II,36 |      Babinicza panu staroście i powiedz mu, że dziewka dojedzie
30 II,40 |    Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.~-
31 III,3 |   odrzekł z okrutną fantazją:~- Powiedz panu Sapieże, że Zamoyski
32 III,3 |      dostojnej osoby, pierwsze. Powiedz tedy, wasza dostojność,
33 III,7 |   przeciwię! - odparł Zagłoba.- Powiedz nam jeno, od czegoś tak
34 III,10|     gadać!~- Jedno jeno jeszcze powiedz. Zali całkiem pan Sapieha
35 III,11|      nieżyczliwość hetmańską.~- Powiedz waść, że się stawię! - rzekł
36 III,17|     fortuny Jana Kazimierza!... Powiedz mi, żem kiep! Słyszysz?
37 III,23|        on się tu może spieszyć? Powiedz, czy ja nie głupia?~Tu łzy
38 III,31|      sami, spytał ją:~- Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz