Tom, Rozdzial

 1  I,12 |       żołnierze - rzekł Skrzetuski patrząc okiem znawcy na mechaniczne
 2  I,13 |      znaleźć.~Pan Michał westchnął patrząc na niego i gdy Kmicic zniknął
 3  I,13 |         pewna, że idą ku niej. Nie patrząc widziała ich, czuła, że
 4  I,18 |           niespokojny; nagle rzekł patrząc w oczy bystro panu Rochowi:~-
 5 II,2  |       puginałem.~- Ujdzie! - rzekł patrząc pod światło - ale łatwiej
 6 II,3  |        wąsami stary Soroka, który, patrząc jak w tęczę w groźnego pułkownika,
 7 II,4  |            Kmicic oddychał ciężko, patrząc wciąż jakby z roztargnieniem
 8 II,8  |              odpowiedział Bogusław patrząc bystro na brata.~- Trzeba
 9 II,9  |      Kmicic zwrócił się ku niemu i patrząc nań groźnie, rzekł:~- U
10 II,9  |        jechał wśród tumanu pierza. Patrząc na ich wojownicze i dumne
11 II,11 |      polskiej stały w jego obozie, patrząc w oczy nowego pana, gotowe
12 II,11 |      powstrzymywał go za ramiona i patrząc mu w oczy, powtarzał: "Za
13 II,11 |            czapkę trzymał w ręku i patrząc w owo światło modlił się.~-
14 II,12 |    Krakowie - odrzekł na to ksiądz patrząc przenikliwie w oczy pana
15 II,14 |         kamienne posągi mieć mogą. Patrząc na jego oblicze, pobladłe
16 II,14 |           od czasu do czasu oczy i patrząc na przelatujące nie opodal
17 II,16 |             Źlem uczynił - odrzekł patrząc w dal Kmicic - bom chybił!
18 II,22 |       Najlepsza ostrożność - rzekł patrząc na Kmicica pan Tyzenhauz -
19 II,22 |                 Gdyby co? - spytał patrząc na niego bystro Tyzenhauz.~-
20 II,24 |      ludzie? - spytał po szwedzku, patrząc na groźną i bladą twarz
21 II,29 |        sofę, na której siedział, i patrząc z przerażeniem w głąb komnaty,
22 II,32 |      osiadła mu na obliczu i rzekł patrząc z zadowoleniem na siarczystą
23 II,33 | ukontentowania, zgoła na niego nie patrząc, dopieroż gdy o waszmość
24 II,35 |            czym? - pyta pan Kmicic patrząc mu bystro w oczy.~Tu Sobiepan
25 II,35 |      zwijania podaje, niech parska patrząc na nią, niech się płoni,
26 II,40 |          człeku była mowa? - rzekł patrząc surowo i bystro w oczy rycerza -
27 III,3 |            on radował się w duszy, patrząc na obronę i na fantazję
28 III,4 |        winszując Wołodyjowskiemu i patrząc nań z podziwem, a on tylko
29 III,5 |      spytał pan Czarniecki, bystro patrząc na Zagłobę.~Bo to człek
30 III,11|         żelazną ręką, później też, patrząc na jego postępki i uczynki,
31 III,12|           tylko groźnemu przywódcy patrząc i myśli w lot zgadując.
32 III,13|           tylko groźnemu przywódcy patrząc i myśli w lot zgadując.
33 III,15|    Artylerzyści postępowali hardo, patrząc wprost w oczy polskiemu
34 III,19|       łóżku.~- Myślisz?... - rzekł patrząc bystro na Sakowicza.~- A
35 III,20|      porzucić tę służbę - odrzekła patrząc nań ze współczuciem dziewczyna -
36 III,21|        główkę, naśladując Anusię i patrząc z ukosa na miecznika:~-
37 III,23|          że nawet astrolog wzdycha patrząc w gwiazdy ze swej samotnej
38 III,31|           noc - ozwał się miecznik patrząc w kolisko księżyca.~- Jak