Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            oczach.~- Koń mi pod lasem padł! - krzyknął - ścigają mnie!..~
 2  I,7  |              rzekł Wołodyjowski - nie padł na wznak! ~I zagiąwszy połę
 3  I,11 |             na koniec dopadłszy ławki padł na nią sapiąc straszliwie
 4  I,11 |             dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą
 5  I,11 |         błąkać się wkoło, aż póki nie padł z wysilenia lub nie poszedł
 6  I,12 |             znajomi weszli. Wzrok ich padł naprzód na wzniesienie ustawione
 7  I,17 |           zarył nozdrzami w kurzawę i padł przywalając jeźdźca.~W tej
 8  I,22 |              wypadków, byłby od dawna padł ofiarą swej zuchwałości
 9  I,26 |             Bogusław.~- Żem mu do nóg padł - zakrzyknął Kmicic - i
10 II,4  |             szablą go chlasnął. Józwa padł na wznak, jak dąb, czaszką
11 II,11 |              Żaden promyk nadziei nie padł mu nigdzie w duszę.~Jadąc
12 II,13 |        strzała świsnęła znowu i drugi padł na piersi pierwszego.~W
13 II,14 |              siłę pozostał bez ruchu. Padł na szczęście tuleją do góry,
14 II,17 |       pochylił się jak słabe dziecko, padł na twarz i z płaczem niezmiernym
15 II,18 |               koguta. Ręce rozłożył i padł jak gromem rażony.~Jednocześnie
16 II,19 |         dobrze obejrzeć, i wzrok jego padł na wieżę rysującą się spokojnie
17 II,23 |      przykładem; ów król zaś, tułacz, padł po chwili krzyżem w śnieg
18 II,24 |            szybciej.~Wtem koń Kmicica padł i fala zakryła jeźdźca.~
19 II,25 |          kraju słychać, jaki postrach padł na Szwedów, jak już nie
20 II,26 |             zerwał się nagle z łoża i padł jak długi do nóg królewskich.~-
21 II,29 |               z oprawy, wyprężył się, padł na wznak i pozostał bez
22 II,29 |              tła obrazu, a ów odblask padł na twarz wojewody i rozweselił
23 II,30 |        Majestat króla Jana Kazimierza padł wedle zwyczaju krzyżem i
24 II,30 | nieprzyjaciołom pokornie żebrzę...~Tu padł król na kolana i milczał
25 II,31 |        Majestat króla Jana Kazimierza padł wedle zwyczaju krzyżem i
26 II,31 | nieprzyjaciołom pokornie żebrzę...~Tu padł król na kolana i milczał
27 II,34 |        podczas audiencji się trzymał, padł do nóg pańskich i rzekł:~-
28 II,34 |              ze mszy przyjechał, więc padł jeszcze raz młody junak
29 II,41 |              się jak pijany, jęknął i padł do nóg Bogusławowych.~A
30 III,6 |               wspiął się, a następnie padł na przednie nogi i zarył
31 III,6 |           stajenną przy źrebcu, który padł z ran i ostatnie właśnie
32 III,6 |            upływu krwi zachwiał się i padł głową na kasztelańskie strzemię.~-
33 III,14|              Dziw, mości panowie, ale padł tak, jakby go kosą z nóg
34 III,15|            pierś uderzył, a ten zaraz padł, krew ustami oddawszy. Inni
35 III,15|            życzył, po którym życzeniu padł mu młody rycerz do nóg jak
36 III,20|              miał na świeżej ranie, i padł zemdlony, a gdy po upływie
37 III,26|               dniach, już późną nocą, padł w ramiona panu Wołodyjowskiemu,
38 III,27|                 I zwalił się w trawę. Padł wznak.~Pan Andrzej stał