Tom, Rozdzial

 1  I,12 |            niegodzien... Ale że to marszałka nieobecnego zastępuję, więc
 2  I,12 |       powitać!~- Daleko waćpanu do marszałka - odrzekł Charłamp - bo
 3  I,23 |             Musisz dotrzeć do pana marszałka koronnego Lubomirskiego,
 4  I,25 |            to masz listy i do pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję,
 5 II,15 |          króla jegomości albo pana marszałka Wittenberga. Czasem też
 6 II,15 |          spienionym koniu.~- To od marszałka Wittenberga! - rzekł Miller.~
 7 II,20 |          wspomógł, sam zaś do pana marszałka do Lubowli poszedł i z jego
 8 II,22 |          innych wojsk, prócz wojsk marszałka, i Szwedzi nigdy tam nie
 9 II,22 |       czekają.~- Quod attinet pana marszałka (mówił biskup krakowski),
10 II,22 |           królu pozostanie, a pana marszałka sama nadzieja tak wielkich
11 II,24 |            niemiecka rajtaria pana marszałka koronnego, której miał dwa
12 II,24 |          się ukażą!...~- Może pana marszałka ludzie? - rzekł król.~Kmicic
13 II,25 |    mrowisko ludzkie.~- Wojska pana marszałka idą! - zawołał Wojniłłowicz.~-
14 II,25 |            na tym wzgórzu! Tu pana marszałka czekać będziem - rzekł król.~
15 II,25 |           chorągiew husarska, pana marszałka własna, bardzo okryta i
16 II,25 |           jadący z królem otoczyli marszałka, lecz on nie odstępował
17 II,25 | wdzięcznością, co chwila więc brał marszałka w ramiona, ściskał go za
18 II,25 |         jakże mu tam? - pytał pana marszałka.~- Medyk go nie odstępuje
19 II,25 |            zawołał:~- Zdrowie pana marszałka koronnego, naszego gospodarza
20 II,25 |        czekali tylko na toast pana marszałka.~Mistrz-kredencerz przyniósł
21 II,25 |              Vivat! vivat! Vivat!"~Marszałka taka opanowała radość, takie
22 II,25 |          biskupi nie poszli śladem marszałka, bo powaga duchowna broniła.~
23 II,27 |        Lwowa, mając przy boku pana marszałka koronnego, wielu biskupów,
24 II,27 |         Konstantego Lubomirskiego, marszałka koła rycerskiego; drugi
25 III,5 |           na myśl, że ambicja pana marszałka może mu w ratowaniu ojczyzny
26 III,5 |        pozwól mnie samemu gadać do marszałka.~- A ojciec naprawdę go
27 III,5 |       niedźwiednikiem i uczyć pana marszałka, jako się na zadnich nogach
28 III,5 |       upadły od razu na twarz pana marszałka, twarz ta nie rozjaśniłaby
29 III,5 |       mówiłem!~Zagłoba spojrzał na marszałka, przymrużając jedno oko,
30 III,5 |    krzyknął Zagłoba chwytając rękę marszałka i przyciskając do niej wargi.~
31 III,6 |            powodu wielkiej ambicji marszałka nie przyjdzie do skutku,
32 III,6 |        czapkę w górę i udając głos marszałka tak wybornie, że kto by
33 III,6 |    opowiadać, jak się odbyło, jako marszałka do decyzji tak pomyślnej
34 III,6 |           ale sobie zbytnio z pana marszałka nie dworuj, bo inny i tego
35 III,6 |           i Wisłą należała do pana marszałka i do jego krewnych. Owóż
36 III,9 |       zwrócił się do jadącego obok marszałka i rzekł:~- Teraz pod Sandomierz!
37 III,12|       jeszcze w Lubowli przez pana marszałka Lubomirskiego, przybrany
38 III,13|       jeszcze w Lubowli przez pana marszałka Lubomirskiego, przybrany