Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        tam i kondemnatka jaka na kim cięży, choć go i wyrokami
 2  I,3  |       Zenda podnieci, a potem na kim się skrupi? - na mnie! Boję
 3  I,6  |     tylko, póki on żyw, macie na kim krzywd waszych poszukiwać.~
 4  I,7  |         a jak go usieczem, to na kim będą swoich krzywd dochodzić?
 5  I,7  |        brzmiała odpowiedź. - A z kim mówi?~- Pułkownik Michał
 6  I,8  |      Milej to zawsze wiedzieć, z kim się ma do czynienia. Siła
 7  I,8  |      godności stroją, a Bóg wie, kim są, może często i nie szlachtą.~
 8  I,12 |            Ej, mości panowie! na kim się skrupi, na tym się zmiele,
 9  I,15 |   musiałby odpowiadać...~- Przed kim? Przed królem szwedzkim?~-
10  I,15 |  przeraźliwie Wołodyjowski.~- Po kim? Po kim?~- Po Węgrach! Jazda
11  I,15 |       Wołodyjowski.~- Po kim? Po kim?~- Po Węgrach! Jazda rozbiła
12  I,16 |          się, nieszczęsny, przed kim to mówisz?~- Wasza książęca
13  I,17 |        Litwie i miło wiedzieć, z kim się ma do czynienia.~- Nie
14  I,17 |         zawsze lubię wiedzieć, z kim mam sprawę.~To rzekłszy
15  I,19 |   napłynęła do głowy. - Jeżeli z kim, to z samym królem. Nie
16 II,4  |        manier nauczył, i bacz, z kim mówisz, abyś w konfidencji
17 II,4  |          właśnie nie wiem, przed kim stoję.~Młody pan wziął się
18 II,10 |    znając nikogo, nie miał przed kim duszy otworzyć. Nawet z
19 II,12 | zapamiętał, przestał rozeznawać, kim jest, gdzie jest... Zdawało
20 II,33 |         a szukać go masz czas. Z kim pojedziesz? gdzie go znajdziesz?~
21 II,35 |        lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka,
22 II,36 |         starosta nie wyliczył, z kim ma sprawę... Ot, ci ludzie,
23 II,37 |          zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że cię
24 II,38 |          zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że cię
25 III,2 | przebiegły i lubiący wiedzieć, z kim ma do czynienia, starannie
26 III,3 |             Wszystko mi jedno, z kim chce gadać, byle gadał.
27 III,5 |         Czarnieckiemu w rękę. Na kim się skrupi, na Szwedach
28 III,5 |           a zasługa czyja? co? O kim innym kroniki by pisały,
29 III,7 |     ojczyzna była w potrzebie; z kim kto przestaje, takim się
30 III,17|         zdrajców!... Obaczym, za kim cała Żmudź pójdzie!... Tu
31 III,20|   roztropność, to paliwoda! Przy kim może być wiktoria i błogosławieństwo
32 III,21|        Miecznik kontent, że ma z kim gawędzić, począł chodzić
33 III,22|           Bo się chcę żenić.~- Z kim? - spytał książę siadając
34 III,23|  Borzobohatą! Lecz bacząc, przed kim stoi, pomiarkował się, straszną
35 III,23|       Szwecja, a po wtóre: przed kim żeśmy to tak z księciem
36 III,29|        całe Wołmontowicze? Przed kim Sakowicz uciekł? Kto go
37 III,30|         strony świata rozgłosił, kim jest ów przesławny Babinicz,
38 III,30|          żem waści odszukał.~- Z kim mam honor? - rzekł niecierpliwie