Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         widziałam ja go, ale gdzie jemu do pana Kmicica! Już takiego
 2  I,2  |       wręczył Kmicicowi uszniak, a jemu samemu podał zaraz inny
 3  I,2  |        szable nie dotrzymasz.~- Bo jemu nikt nie dotrzyma; ale ty
 4  I,4  |         przykazał, a tak myślę, że jemu przystoi rozkazywać, a waszmościom
 5  I,4  |          już pokryta piętnami.~- I jemu stanę, i tobie, warchole,
 6  I,10 |            powagą, jakby wyłącznie jemu były składane. Zaledwie
 7  I,17 |      krzyknął Kowalski.~- Albo się jemu szabla nie przyda? - mówił
 8 II,5  |          do się zapraszajcie, bo i jemu teraz do was przez Septentrionów
 9 II,6  |      prowiantowania obozu, ale nie jemu mierzyć się z takim wojennikiem.~-
10 II,10 |            winy zmaże, zali Oleńka jemu wiary dochowa?... Mów, odpowiadaj,
11 II,15 |       dyplomatami ma do czynienia; jemu to właśnie zabrakło racji -
12 II,15 |            omieszka. Król jegomość jemu odda słuszność, to wiem.
13 II,16 |        niższego pochodzenia, tak i jemu imponował w najwyższy sposób
14 II,17 |          jeden?~- Sam jeden.~- Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...~-
15 II,18 |         czasów słuchać tego wodza.~Jemu zaś żyły wystąpiły na czoło,
16 II,19 |       czysta historia trojańska, a jemu się zdaje, że coś nowego
17 II,19 |           sieradzki - lepiej teraz jemu niż nam! Słuszną winniśmy
18 II,21 |          cały świat pokrywa, tak i jemu twarz pociemniała.~I po
19 II,21 |         czy nie Babinicz, czemu ja jemu nie mam ufać? Szczerość
20 II,22 |            i niewygody ponosząc... Jemu to teraz się powierzmy,
21 II,22 |            to teraz się powierzmy, jemu Rzymian starożytnych przykładem
22 II,23 |           fałszywym prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu nie patrzy.
23 II,24 |            utkwili w niego oczy, a jemu twarz zmieniła się w jednej
24 II,24 |            śmierć Syna Twego, że i jemu ojcem odtąd będę!~- Amen! -
25 II,28 |            Myślicie waćpanowie, że jemu o wojsko albo dyscyplinę
26 II,32 |        buława vacat; nie vacat, bo jemu ją oddaję.~- Nie ma też
27 II,35 |            Kmicicowi, tak i Kmicic jemu, przeto też go na pokoje
28 II,36 |           ucałował; ona zaś rzekła jemu na pożegnanie:~- Czuwaj,
29 II,36 |           pod tym względem, iż ani jemu, ani rajtarom śmierć nie
30 III,2 |            niech idzie... Obaczym! Jemu Szwecji mało, mnie Zamościa
31 III,3 |       powagí. Oczu nie wiązano ani jemu, ani nikomu ze świty; widocznie
32 III,3 | Kazimierzowi przysięgałem, dlatego jemu wiktorii życzę, a Zamościa
33 III,5 |            wolałbym dać kreskę jak jemu... Roch Kowalski dałby mi
34 III,21|          zagarnął, i mnie, ale nie jemu mierzyć się z pana Sapieżyńską
35 III,21|              To ci nie mówiłam, że jemu Andrzej na imię? Sam mi
36 III,26|           dość był głupkowaty. Nie jemu wiedzieć, dokąd pan hetman
37 III,29|            Jego nikt nie zwycięży! Jemu pan Czarniecki nie dorówna...
38 III,30|         dłoń z woli królewskiej. A jemu, nie troskać się o to, kiedy