Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          się coraz bardziej i tak jechali jak wśród burzy. Głupi!
 2  I,4  |        jeszcze ciekawiej. Oni zaś jechali dumnie, w pięknych postawach
 3  I,5  |       wężem po szerokim gościńcu. Jechali nie przez Wołmontowicze,
 4  I,8  |            jakeśmy w tamtą stronę jechali.~Nastało milczenie; po czym
 5  I,10 |          orszak, na czele którego jechali: Radziejowski i jenerał
 6  I,10 |       zielonymi gałęziami w ręku.~Jechali ku domowi, w którym stał
 7  I,11 |        wraz z pięcioma pachołkami jechali konno koło kolaski. Cały
 8  I,11 |          Bielska i Hajnowszczyzny jechali Skrzetuscy.~Pan Stabrowski,
 9  I,12 |      przyjechał, a my tak samo tu jechali myśląc, że pierwsi będziem
10  I,12 |        będzie mu winna...~I dalej jechali w milczeniu, poglądając
11  I,17 |            Amen! - rzekli inni.~I jechali czas jakiś w milczeniu,
12  I,26 |          możliwość pogoni znikła. Jechali tedy czas jakiś stępą i
13 II,1  |           chlupotać pod kopytami, jechali więc dalej, aby dobrać się
14 II,1  |   wysokich i suchych części lasu.~Jechali godzinę i drugą, nie mogąc
15 II,3  |        lament i ze skargą będziem jechali aż do Warszawy i Krakowa.~-
16 II,4  |      dokupiwszy natomiast nowych, jechali dalej wzdłuż granicy pruskiej,
17 II,11 |           razem ze Szwedami; inni jechali do Krakowa to pokłonić się
18 II,18 |         posunęli się żywo i dalej jechali szeregiem we czterech.~-
19 II,19 |      zaczerniały na drodze: jedni jechali konno, drudzy szli piechotą,
20 II,20 |       niosły do granicy śląskiej. Jechali ostrożnie, by się z jakim
21 II,20 |      Andrzeja i jego towarzyszów. Jechali więc pospiesznie, by granicę
22 II,20 |         przed swym pułkownikiem i jechali dalej w milczeniu.~- A co
23 II,20 |            odrzekł Kmicic.~I znów jechali w milczeniu. Strudzone konie
24 II,23 |         po ukończonych modlitwach jechali w milczeniu król, dygnitarze
25 II,23 |    spotkało, gdybyśmy z dragonami jechali! - zawołał Kmicic.~- Miłościwy
26 II,23 |           każę ucapić.~Czas jakiś jechali w milczeniu, nagle tętent
27 II,25 |        łatwiejsza i mniej nużąca. Jechali wśród pieśni góralskich
28 II,25 |       kolasy, w których widocznie jechali świeccy i duchowni dygnitarze.~
29 II,33 |  Waładynki od Raszkowa do Zbaraża jechali?...~- Jakże nie pamiętam?!
30 II,33 |    okrzykiem na te cuda.~Lecz oni jechali spokojnie, jako psy na sforze
31 II,35 |          za wojną.~Jakoż istotnie jechali naprzód takim krajem, do
32 II,36 |     Grubian!" - pomyślała Anusia.~Jechali czas jakiś wedle domów leżących
33 III,4 |           bór za Wielkimi Oczami, jechali nierównie ostrożniej. Pięćdziesiąt
34 III,4 |           koni poszło naprzód. Ci jechali z gotowymi muszkietami w
35 III,4 | przyjechali, czarniecczykowie zaś jechali na nich tak, że dech polskich
36 III,4 |        jednocześnie, lecz wolniej jechali już na siebie, pragnąc więcej
37 III,8 |       drągu i ruszyli.~Z początku jechali w milczeniu, słychać było
38 III,31|          Mitrunów.~W tamtą stronę jechali drogą kościelną, ale wracać