Tom, Rozdzial

 1  I,2  |            dochodził aż na podwórze. Czeladź usłyszawszy dzwonek wypadła
 2  I,2  |            odgłos strzału przerażona czeladź.~- Precz! precz! - krzyknął
 3  I,2  |           szablą.~Zdumiona i wylękła czeladź stała jakby w obłąkaniu,
 4  I,4  |              tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam
 5  I,4  |              Rekuć i Zend, a za nimi czeladź lubicka, zbrojno i konno,
 6  I,4  |              nas! Siadajmy i jedźmy. Czeladź lepiej odesłać, bo co po
 7  I,6  |            szlachta odwołała zbrojną czeladź, którą na strażę do Wodoktów
 8  I,7  |            Dopiero co... Tam jeszcze czeladź rżną... ja konia dopadł.~
 9  I,7  |             żołnierz przy Kmicicu?~- Czeladź z Wodoktów mówią, że Kozacy.
10  I,10 |              wytrzymać nie można..."~Czeladź wszczynała coraz większe
11  I,12 |           siła koni przed kuźniami i czeladź nie w barwach radziwiłłowskich.
12  I,13 |           oznaki, niezliczona bowiem czeladź książęca zajęta była, ładowaniem
13  I,17 |           wyprawy. Hajducy książęcy, czeladź, mieszczanie z Kiejdan mieli
14 II,4  |             na ich karkach, wjechała czeladź Kiemliczów.~Józwa chwycił
15 II,4  |               wybijając zęby i oczy. Czeladź Kiemliczów i dwaj Kmicicowi
16 II,4  |             jego stronę.~Rzędzianowa czeladź wpadła również do izby z
17 II,4  | Rzędzianowych wozach, pod które jego czeladź się schroniła, laudańscy
18 II,4  |   odpowiedziało kilka głosów.~I wnet czeladź z Wąsoszy poczęła wyrzucać
19 II,4  |              śmiał wymówić ni słowa.~Czeladź Rzędzianowa rzuciła się
20 II,6  |      żołnierze, zwłaszcza pocztowi i czeladź, zbiegłszy spod chorągwi,
21 II,6  |        ruszenie stawały. Szlachta ma czeladź uzbroić, aby nam piechoty
22 II,9  |           żądał je widzieć.~A gdy je czeladź Kmicicowa zgodnie z jego
23 II,16 |               od niewiast do służby, czeladź rozszerzyła ją w wojsku,
24 II,20 |              wojnę. Poddani chłopi i czeladź całymi tłumami garnęli się
25 II,25 |             już w Lubowli bawiących, czeladź strojna jak na wesele, trabanci,
26 III,6 |     szerpentynę! - krzyknął na swoją czeladź zupełnie już przekonany
27 III,11|             wieczorami często samego czeladź bez duszy do kwatery Wołodyjowskiego
28 III,11|          nawet szczękanie żelaza. To czeladź poczęła się bić szablami.
29 III,12|        układać.~Na drugi zaraz dzień czeladź poczęła tu i owdzie wznosić,
30 III,13|        układać.~Na drugi zaraz dzień czeladź poczęła tu i owdzie wznosić,
31 III,15|              wpadła piechota łanowa, czeladź zbrojna w drągi, oskardy,
32 III,15|           zostawiamy bez gospodarza, czeladź bez pana, żonę bez męża,
33 III,15|            szybkością, na czele leci czeladź, ciury i wszelka wojskowa
34 III,17|     wiedziało, co wiozę, tym lepiej. Czeladź moja wierna, a solówki każę
35 III,17|             gdyż zaraz potem ruszyła czeladź, a miecznik z Oleńką mieli
36 III,17|             się ze mną nie obaczy.~- Czeladź już posłana, boję się tylko,
37 III,17|           powiadał, żeś już waszmość czeladź wysłał, a skoro wyjechała,
38 III,17|         miecznik - a na delineacjach czeladź się nie zna. Pojedziemy