Tom, Rozdzial

 1  I,4  |           nie życzył, co daj Boże, amen!~- Byle był po naszej myśli! -
 2  I,5  |    Przeklinam go wraz z wami!...~- Amen! - krzyknęła szlachta. -
 3  I,7  |        Najwyższego i święty Krzyż. Amen!~- No, wychodź, wychodź
 4  I,10 |              rzekł Radziejowski.~- Amen! - dokończył wojewoda poznański.~
 5  I,13 |            palce na krucyfiksie.~- Amen! - dodał uroczystym głosem
 6  I,13 |           gdzieś pod sklepieniem: "Amen" i nastała długa cisza.
 7  I,15 |    najprędzej! Niechże tak będzie! Amen! Byle się stąd jak najprędzej
 8  I,17 |         któregośmy Boga prosili.~- Amen! - rzekli inni.~I jechali
 9 II,1  |         Królu Nazareński, dopomóż! Amen!~Aż mu jakiś głos wewnętrzny
10 II,9  |           z zawziętością Kmicic.~- Amen! - odrzekł szlachcic - jeszcze
11 II,12 |            światła nie zwyciężą!"~"Amen!" - rzekł w duchu Kmicic
12 II,19 | przyleciały.~- Prawdali to?~- Jako amen w pacierzu!~- Chwała Najświętszej
13 II,19 |         zakrzyknął w uniesieniu.~- Amen! - odpowiedział spokojnie
14 II,21 |    zwycięstwo! - rzekła królowa.~- Amen! - rzekł prymas. ~
15 II,24 |           jemu ojcem odtąd będę!~- Amen! - powtórzyli biskupi.~I
16 II,26 |            uczynku się dopuścił... Amen! na tym krzyżu, amen, amen!~
17 II,26 |               Amen! na tym krzyżu, amen, amen!~I cały począł się
18 II,26 |         Amen! na tym krzyżu, amen, amen!~I cały począł się trząść
19 II,26 |             a na niego karę ześle, amen!~- Może już się to stało,
20 II,27 |      dopomóż Bóg i święty krzyż!~- Amen! - dodał prymas.~Tymczasem
21 II,30 |      rozpłakane głosy powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo,
22 II,30 |           głosy powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo,
23 II,30 |           powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo, że swoje
24 II,31 |      rozpłakane głosy powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo,
25 II,31 |           głosy powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo,
26 II,31 |           powtarzały: "Amen! amen! amen!", na świadectwo, że swoje
27 III,7 |         jego krew wytoczę, to jako amen w pacierzu!~Tu pan Michał
28 III,12|           daj ratunek tym ginącym! Amen! amen! amen!~
29 III,12|         ratunek tym ginącym! Amen! amen! amen!~
30 III,12|           tym ginącym! Amen! amen! amen!~
31 III,13|           daj ratunek tym ginącym! Amen! amen! amen!~
32 III,13|         ratunek tym ginącym! Amen! amen! amen!~
33 III,13|           tym ginącym! Amen! amen! amen!~
34 III,15|         tak mi Panie Boże dopomóż, amen!- dokończył Zagłoba.~Po
35 III,18|      inwidii... Bądź wola Twoja!~- Amen! - dorzucił Bogusław.~-
36 III,19|            odpowiedzieli chórem.~- Amen!~Nazajutrz pochód z księciem
37 III,32|            Syna, i Ducha Świętego, amen.~Jako złych ludzi szpetne
38 III,32|         jednak wymówiła ostatnie: "Amen", gdy zaturkotało przed