Tom, Rozdzial

 1  I,6  |             gosiewszczycy - teraz za późno." I istotnie było za późno.
 2  I,6  |           późno." I istotnie było za późno. Koronne wojska przyjść
 3  I,17 |           przecie na Anioł Pański za późno!~Pan Wołodyjowski słuchał
 4  I,19 |             nawrócić?~- Teraz już za późno, bo nam i hetmańskie wojska,
 5  I,19 |              Daj Bóg, by nie było za późno.~
 6  I,25 |             tylko, że jak zwykle, za późno!... Żeby się był dwa tygodnie
 7  I,26 |             by cię skaptować...~- Za późno! - rzekł Kmicic.~- To się
 8  I,26 |      odpowiedział książę. - Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam, że
 9 II,9  |        obsiadły mu duszę; czy nie za późno nawrócił z drogi, gdy już
10 II,9  |             i do króla jechać, bo za późno... Na nic i na Podlasie
11 II,11 |         szczerą miał, ale czy nie za późno się z nią wybrał? Czy jeszcze
12 II,11 |            po temu czas!... teraz za późno!~- Za późno - powtórzył
13 II,11 |                 teraz za późno!~- Za późno - powtórzył Lisola.~Na tym
14 II,11 |     wszystkim i na wszelką obronę za późno."~Kmicic w znacznej części
15 II,11 |             tak cierpiał, że owo "za późno" było wyrokiem nie tylko
16 II,11 |               że nie czas już, że za późno. Żaden promyk nadziei nie
17 II,11 |            mu w oczy, powtarzał: "Za późno! co szwedzkie, to szwedzkie!" -
18 II,11 |        wszyscy poczęli krzyczeć: "Za późno! za późno! za późno!" -
19 II,11 |              krzyczeć: "Za późno! za późno! za późno!" - i chwyciwszy
20 II,11 |               Za późno! za późno! za późno!" - i chwyciwszy Oleńkę,
21 II,11 | Wrzeszczowicz uprowadzał mówiąc: "Za późno! za późno!"~Tak przegorączkował
22 II,11 |     uprowadzał mówiąc: "Za późno! za późno!"~Tak przegorączkował pan
23 II,29 |                Ale dla niego było za późno, bo już nie miał nic do
24 II,34 |          teraz... Jędrek... dziś już późno, ale jutro chcę cię jeszcze
25 II,34 |              cofnął się, bo było już późno, a Kmicic poszedł do swej
26 II,36 |            ale cofać się było już za późno. Nadeszła chwila, siedli
27 III,2 |             Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba
28 III,7 |              Lepiej spać pójdźmy, bo późno.~Wszyscy zgodzili się na
29 III,11|            za nimi.~Lecz przybyli za późno. Blisko dwieście wozów wjeżdżało
30 III,20|     Rzeczypospolitej przyleciała ona późno, ale za to ubrana we wszystkie
31 III,20|           narzekali, że przyszła tak późno.~- A my tu w płaczu - mówili -
32 III,21|             wieści przychodzą tu tak późno - odrzekła Oleńka - a najlepszy
33 III,22|             być pożytecznym. Dziś za późno. Gdyby książę wracał zwycięzcą,
34 III,23|           przepadły. Recedere już za późno, bo taka na mnie tam zawziętość,
35 III,23|     Pozostawały Birże, ale i to zbyt późno! Na drodze do nich leży
36 III,27|              grać na nowo, lecz zbyt późno, bo już ośm chorągwi litewskiej
37 III,32|           opatrunkiem chorej, tak że późno dopiero mogła się zabrać