Tom, Rozdzial
1 I,3 | komilitonów moich, z którymi ostatnią wojnę odbywałem.~- Honor
2 I,8 | dziaduś nieboszczyk sam na ostatnią wyprawę iść nie mógł, ale
3 I,10 | powie naprzód, że woli ostatnią kroplę krwi wylać niż poddać
4 I,12 | to przysięgnę, że wolałby ostatnią kroplę swojej pysznej krwi
5 I,13 | pamiętał hetman, że to ostatnia uczta przed straszną wojną,
6 I,14 | Janowi Kazimierzowi, wówczas ostatnia zguba nastanie dla tego
7 I,14 | pozwolić, aby stało się to, co ostatnią zgubą grozi? Po raz dziesiąty
8 I,15 | to pewna, że przychodzi ostatnia zguba na Rzeczpospolitą,
9 I,17 | chcemy za ojczyznę puścić, ostatnią kroplę krwi za nią wylać?...
10 I,17 | wybuchnie, a to już będzie ostatnia zguba. Po co ja, stary,
11 I,18 | kogoś gorszego od rakarza to ostatnia rzecz!~- Ja hetmanowi służyłem!~-
12 I,19 | bitwie klewańskiej, i ta ostatnia szczególnie przywiodła go
13 I,19 | znaczenia nie masz - pisał ten ostatnia w takim razie jak mogłeś
14 I,20 | jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.~- Jakim
15 I,22 | po chwili znowu:~- Owóż ostatnia poczta! Dobra nasza, mości
16 I,25 | wydać ostatnie tchnienie i ostatnią krew wylać.~Książę Bogusław
17 I,26 | mość mając mnie za szelmę ostatnią, żadnego szelmostwa waszego
18 II,6 | Kiejdan zdążyć? Zali to ostatnia godzina się zbliża?!"~Tymczasem
19 II,7 | znikłaby dla Radziwiłła ostatnia sposobność okazania swej
20 II,9 | pan Czarniecki w niewoli i ostatnia zapora szwedzkiego panowania
21 II,15 | jest Jasną Górą, ta zaś ostatnia nie jest w rozkazie wymieniona.~
22 II,15 | Usłyszał ostatnie pytanie i ostatnią odpowiedź Kmicic, który
23 II,19 | panie hrabio, jednak za tę ostatnią dziękuję i wdzięczność zachowam.~
24 II,23 | żem tego nie zmyślił, iż ostatnią kroplę krwi gotowym za ciebie
25 II,26 | jeszcze, choćby to miała być ostatnia moja godzina!...~Tu Kmicic
26 II,29 | pole, zamiast poświęcić jej ostatnią kroplę krwi, zamiast świat
27 II,37 | zastawił kontusz i sprzedał ostatnią srebrną łyżkę", nie służył
28 II,38 | zastawił kontusz i sprzedał ostatnią srebrną łyżkę", nie służył
29 II,39 | były wprawdzie silnie przez ostatnią z hiperborejczykami wojnę
30 III,2 | nie!~- Zostaną działa jako ostatnia racja!~- Hm! Na tę rację
31 III,3 | urywanym głosem:~- Czy to ostatnia waszej dostojności odpowiedź?~
32 III,4 | leśnej drodze. Lecz i ta ostatnia kupa zmniejszała się z każdą
33 III,8 | rzekł Zagłoba.~- Nie ostatnią - odpowiedział Wołodyjowski.~-
34 III,12| Karola spod Sandomierza i za ostatnią warszawską nieostrożność
35 III,13| Karola spod Sandomierza i za ostatnią warszawską nieostrożność
36 III,20| że usuwa się jej z rąk ostatnia deska ratunku, zawodzi ją
37 III,30| teraz, Panie, że to była ostatnia moja prywata. Już więcej
|