Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             lnu, zwieszające się na obie strony, jakby tureckie zdobyczne
 2  I,5  | poskoczywszy ku niej, chwycił ją za obie ręce:~- Na rany Chrystusa !
 3  I,5  |         przeklęty!~Oleńka podniosła obie ręce nad głowę.~- Przeklinam
 4  I,7  |            i Kmicic, i podłożyła mu obie ręce pod martwą głowę.~-
 5  I,12 |    przejechał czyniąc krzyż ręką na obie strony, błogosławiąc żołnierzy
 6  I,13 |               Są także.~- Otwieraj!~Obie połowy drzwi rozwarły się
 7  I,14 |         brzemienne troskami czoło w obie dłonie i począł chodzić
 8  I,14 |           rzekłszy książę wyciągnął obie ręce do góry, jakby naprawdę
 9  I,14 |         tego nie rozumie! A wówczas obie krainy znowu się połączą
10  I,14 |         zbawco!~Radziwiłł złożył mu obie ręce na głowie i znów nastała
11  I,25 |               I dziwo, i wygoda, bo obie ręce wolne. Nieraz tak było,
12 II,6  |             niech nie praktykuje na obie strony, niech uczyni to,
13 II,7  |           Taurogów do Tylży. Zdrowe obie, a Marie jako pączek różany;
14 II,7  |             książę Bogusław założył obie ręce pod głowę i począł
15 II,8  |         przed swym łóżkiem, splotła obie ręce na głowie i szeptała
16 II,11 |            ojczyzna to to samo i że obie zgubił i dobrowolnie Szwedom
17 II,12 |   odpowiedzieć, zanurzył gorączkowo obie ręce w mały sak skórzany,
18 II,13 |          upuścił muszkiet, podniósł obie ręce do góry, zadarł głowę
19 II,30 |        zwrócił ku niebu i wyciągnął obie ręce.~Uciszyło się nagle
20 II,31 |        zwrócił ku niebu i wyciągnął obie ręce.~Uciszyło się nagle
21 II,39 |           rozmyśla, głową kręci, na obie strony każde przedsięwzięcie
22 III,7 |              począł odsuwać tłum na obie strony i dążyć ku nim kiwając
23 III,14|          znów Wołodyjowski.~- Za to obie panienki pokochały się okrutnie -
24 III,15|       Stojący bliżej umknęli się na obie strony ku tym, którzy drabiny
25 III,15|        udach klepać i na kulbace na obie strony się przechylać.~-
26 III,20|          chusta, na koniec klęknął, obie dłonie przyłożył do czoła
27 III,21|             waćpaństwo wierzyć, bom obie potęgi widziała... Przy
28 III,21|            może dlatego właśnie, że obie stanowiły zupełne względem
29 III,21|  pozostałych w Taurogach, którzy na obie co dzień patrzyli, brała
30 III,23|               mówiła - tam zginiemy obie.~Anusia zaś jej na to:~-
31 III,27|             w kulbace i podniósłszy obie ręce do góry, huknął jak
32 III,27|        słuchaj, bracie!... a jak je obie odnajdziesz, to... opiekujże
33 III,28|             Stary szlachcic, gdy je obie w dobrym zdrowiu zobaczył,
34 III,28|         wyprowadziła. I jego, i nas obie oblega zewsząd nieprzyjaciel,
35 III,29|             chciała, to jest bitwę.~Obie panny zaraz w pierwszej
36 III,30|            chwycił podnóże krzyża w obie ręce i płową czupryną począł
37 III,32|           był podniesion..."~Oleńka obie ręce przyłożyła do skroni